Pride, tieners en Kidsweek

Vorig jaar schreef ik voor al over wat Pride voor ons gezin betekent. Dit jaar een update. Want Pride is nog steeds belangrijk. Misschien wel meer dan ooit.

Want hoewel het één maand per jaar Pride maand is, is het de rest van het jaar net zo hard nodig om het er over te hebben. In ons gezin deden we dat afgelopen jaar bijna wekelijks. Met reden ook, want zoals jullie in het artikel over Pride van vorig jaar konden lezen hebben we een Regenboogkind. Een tiener die onderdeel is van de Regenbooggemeenschap, in al haar facetten.

Regenboogcommunity

Met de overgang naar de middelbare school kwam er ook meer ruimte om daar mee bezig te zijn. Een school die nadrukkelijk een Regenboogcommunity kent, omarmt én beschermt. Het biedt onze tiener alles wat het op de basisschool miste. Herkenning, jezelf kunnen zijn, het is als tiener al zo belangrijk en nóg belangrijker als je “afwijkt” van de norm.

Dat herkennen en jezelf kunnen zijn was dus nadrukkelijk een onderwerp afgelopen jaar. Zoeken naar identiteit, zoeken naar bij wie je hoort, wie je bent of wilt zijn. Voor onze tiener werd dat dit jaar nog duidelijker en kreeg het eindelijk een naam, een label zo je wilt. En waar ‘label’ veelal negatief wordt geïnterpreteerd betekent het voor ons kind vooral herkenning. Ons kind is namelijk non-binair.

Wat is non-binair

Non-binair betekent voor ons kind genderneutraal in het leven staan. Je niet identificeren als jongen of meisje. Het betekent niet dat je iemand anders wilt zijn /worden of in het verkeerde lijf zit, zoals bij transgender het geval is. Het is puur een uiting van identiteit. Wij hebben dus een kind, geen dochter. Ons kind kiest voor de voornaamwoorden die / diens in plaats van voor zij / haar. Voor veel mensen ogenschijnlijk kleine dingen of misschien denk je wel “huh? waarom zou je?”, voor ons kind betekent het alles.

Wij als ouders zagen ons kind afgelopen jaar opbloeien. Steviger in diens schoenen staan. Staan voor wie die is. En dat ook kunnen uitleggen. Zo bijzonder om dat te mogen ondersteunen en supporten. Want feitelijk is dat alles wat je als ouders hoeft te doen. Er zijn voor je kind, met elkaar praten, kennis vergaren als je die mist en open naar elkaar zijn. Want snappen wij alles? Zeker niet. Maar samen leren we.

Genderneutrale naam

Dat hebben we ook gedaan toen ons kind besloot om diens naam te veranderen in een genderneutrale naam. Waar dat in de lhbtiq+ gemeenschap dan vaak je ‘dead name’ wordt genoemd, kozen wij ervoor om dat je geboortenaam te noemen. Tenslotte hebben we die naam 13 jaar geleden met zorg uitgezocht. Alleen hij past nu niet meer bij wie ons kind is.

En daar hebben we begrip voor. De nieuwe naam werd in kleine kring getest, net als de nieuwe voornaamwoorden. Gaat dat zonder slag of stoot? Absoluut niet. We hebben ons zó vaak vergist. De voornaamwoorden bleken daar overigens lastiger in dan de nieuwe naam. Die past ons kind namelijk op de een of andere manier gewoon.

Ook onze middelbare school bleek weer cruciaal in de acceptatie. In overleg met de coach werd een coming out voorbereid, die aan het begin van 2023 zou plaatsvinden. Nachten lag ons kind er wakker van. Toch zenuwachtig hoe de reacties zouden zijn. En wat als ik later toch terug wil naar mijn oude naam? Allemaal legitieme vragen om jezelf te stellen. We hebben het er uitvoerig over gehad. Terug kan altijd nog (wettelijk is de naam namelijk nog niet aangepast), maar als dit nu goed voelt is dit een keuze om voor te staan.

De reacties bleken ongekend positief. De naam werd omarmd. Door vrienden, familie én door school. De opluchting bij ons kind voelbaar en wij alleen maar rete-trots op dit kind, die dat op diens 12^e zo maar allemaal op een rijtje kreeg én daarvoor uitkwam.

Interview Kidsweek over Pride

Het artikel van vorig jaar over Pride blijkt dus achteraf mede katalysator te zijn geweest voor al deze veranderingen. Dat  artikel werd ook gevonden door Kidsweek, die vroegen of ze ons kind mochten interviewen over Pride. Daar hebben we best even over na moeten denken. Want we hebben ons kind eigenlijk altijd bewust uit de publiciteit gehouden en dit betekent dat die er met naam én persoonlijk verhaal pontificaal inkomt.

Toch waren we het er alle drie snel over eens dat, mede door de reacties die we op het eerste artikel kregen, het ongelofelijk belangrijk is dat hier over gesproken wordt. En begrip juist vanaf jonge leeftijd gekweekt moet worden. We weten namelijk helaas ook dat er nog héél veel onbegrip en gebrek aan kennis is, bij oud én jong.

Lang leve de Regenboog!

Dus siert Onyx deze week met bovenstaande foto (door Phil Nijhuis) de cover van de Kidsweek (zie ook hierboven). Met diens eigen verhaal over waarom Pride zo belangrijk is. Zo trots op hoe die dat onder woorden wist te brengen. Of zoals die zelf zegt “het is zo belangrijk voor kinderen om te weten dat je er over kunt praten. Met iemand die je vertrouwt en bij wie je je veilig voelt. En dat je er nooit alleen in staat, er zijn zoveel andere kinderen die dezelfde struggles hebben of hebben gehad.”

We hopen met ons verhaal dat we hiermee kunnen bijdragen aan meer acceptatie, zichtbaarheid én (hoe tegenstrijdig dat ook klinkt) normalisering van iedereen die afwijkt van de norm. Of zoals Onyx zelf graag zegt “lang leve de Regenboog!

Gepubliceerd op 26 juli 2023