Terugblik 2020 – deel II
De tweede helft van 2020 is intens. Ik kan het niet anders uitdrukken. Meer hoogte- en dieptepunten dan ooit te voren lijkt wel. En dat begint al vrij snel.
Want hoewel we begin juli – hoewel Corona style – de 10e verjaardag van onze dochter vieren draait onze wereld amper een week later behoorlijk op z’n kop. Mijn vent krijgt een ongeluk en wordt met een ambulance naar het ziekenhuis afgevoerd. Het moment tussen de melding van zijn fietscomputer en het telefoontje van de politie zijn de zwartste 15 minuten uit mijn leven. Niet weten of iemand dood of levend is is afgrijselijk. Ik kan het niet mooier maken.
Ook als we in het ziekenhuis komen weten we nog niet wat we kunnen aantreffen. Dat ik hem dezelfde dag nog mee naar huis mag nemen mag een wonder heten. Hoewel het herstel wekenlang duurt ben ik zó dankbaar voor hoe het uiteindelijk is afgelopen. En hoewel het inmiddels ruim een half jaar geleden is dat het is gebeurd gaat dat gevoel van die eerste 15 minuten nooit meer weg vrees ik.
Vier het leven
Vlak daarna start gelukkig de zomervakantie. We hadden ons al voorgenomen gewoon lekker in Nederland te blijven. Dus genieten we in augustus van een prachtig zonnige week in Limburg en rijden daarna door naar Zeeland. We vieren het leven tot in onze tenen, met een aantal prachtige diners bij onder andere Brut172 en de Kromme Watergang.
Gedurende die week Zeeland rijd ik nog een dag op en neer naar Hilversum, waar ik meedoe aan de kerstquiz van de Keuringsdienst van Waarde. Máándenlang mijn mond houden over het feit dat ik a) meedeed en b) ons team won! Maar hé, het is gelukt. Afgelopen 17 december werd het dan eindelijk uitgezonden. Super leuke ervaring!
Back to work
September breekt aan en ik het is back to work met een nieuwe interviewreeks op de site. Ik duik in verschillende wereldkeukens om te achterhalen of er zoiets bestaat als de Vietnamese, Surinaamse, Peruaanse of Indonesische keuken (die laatste heb je trouwens nog van me tegoed!)
Het is ook de maand dat ik weer eens een paar dagen alleen op stap ga. Iets dat ik normaliter een paar keer per jaar, liefst in het buitenland doe, maar dit jaar noodgedwongen in eigen land. Gelukkig is dat totaal geen straf. Zeker niet als je die doorbrengt in Limburg, met een memorabel etentje bij Onglet en een lunch bij Wijnrestaurant op het land.
Oktober is vooral een maand van werken, maar gelukkig is er ook herfstvakantie en gaan we – voor het laatst dit jaar – weer naar Limburg. Ook ben ik deze maand weer volop bezig met de voorbereidingen voor het nieuwe boek, want hoewel ik toch echt meer tijd heb genomen dan alle voorgaande boeken begint de tijd inmiddels al weer flink op te schieten.
November is van oudsher de maand waar in eigenlijk alles nog moet gebeuren. En dit jaar is geen uitzondering. Nieuwe samenwerkingen, maar ook nog werk voor lopende samenwerkingen dat door Corona stil is komen te liggen afgelopen maanden. Maar Covid19 gooit ook hier regelmatig weer roet in het eten en we moeten creatief omgaan met alle veranderingen.
Er wordt gefilmd voor een video van VT Wonen ism NEFF. Voor 2-3 minuten video betekent het bijna 3 dagen werk. Ik moet alle recepten voorbereiden. Het huis moet compleet aan kant en op de dag van filmen heb ik eerst een paar uur een stylist in huis, die als een wervelwind de keuken filmklaar maakt.
Kickoff boek 4
Maar we hebben deze maand ook kickoff voor de cover van mijn nieuwe boek die we in december nog gaan fotograferen. Hier wordt het meteen weer een stuk echter van, wat ook een behoorlijke hoeveelheid paniek weer vrij maakt, want hoe gaan we in hemelsnaam het succes van Borreltijd evenaren of liever nog, overtreffen?! Gelukkig is er weinig tijd om over na te denken én werk ik weer met hetzelfde fantastische team als voor Borreltijd, dus prikken we een dag in december om die eerste foto’s te schieten.
Naar aanleiding van Borreltijd word ik door het AD gevraagd om een aantal borrelplanken te testen voor een artikel dat ik december in de krant verschijnt. En niemand liever om dat mee te doen dan Cityguy Roger Bloem. Maar het betekent wel vijf verschillende planken op één middag proeven. En ja, dat is geweldig om te doen, maar het is ook zó veel dat we er nog dagen van kunnen doorborrelen. Gelukkig kan ik dat 😉
foto: Jean Pierre Jans voor het AD
Ik ben dan ook extra blij dat ik heb besloten om dit jaar geen nieuwe kerstrecepten te maken, want ik zou werkelijk niet weten hoe ik die er nog tussen zou moeten krijgen. Wat niet wil zeggen dat ik niks doe qua kerstartikelen en me daarmee toch weer meer werk op de hals haal dan ik had bedacht. Tot slot maak ik eind van de maand kennis met het team van The Tasting Games. Super leuk, want waar ik eerst meespeelde met dit online spel word ik nu een van de presentatoren ervan. En snel ook, want een paar dagen erna sta ik al live voor meer dan 100 man te presenteren. Stik nerveus, maar onder het mom van ‘ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan!’
Terugblik 2020
En hoewel ik ook twee tripjes heb in november, waarbij Vlissingen werk-gerelateerd is en Wijk aan Zee met vriendin Buffi Duberman bedoeld is om even bij te tanken begint het jaar er redelijk in te hakken. En dan moet de drukste maand van het jaar nog komen… Die bewaren we dan ook even tot het laatst want holy cannoli hoe kan je jaar nog verder op z’n kop komen te staan dan in december… Wordt vervolgd!
Gepubliceerd op 27 december 2020
