Geboorte en verlies, twee herinneringen
Ieder jaar op de verjaardag van onze dochter denk ik aan het kindje dat zijn/haar verjaardag zonder moeder viert. Twee herinneringen die onlosmakelijk met elkaar zijn verbonden.
Want als de dag van gisteren weet ik natuurlijk hoe het voelde om moeder te worden. Na 42 lange weken, 2 dagen ingeleid worden en ruim 17 uur bevallen was ze er dan eindelijk. Onze dochter. De eerste dag lag ik op de kamer die grensde aan de verloskamer, waar mijn eigen bevallings-avontuur begon.
Geboorte en verlies, twee herinneringen
Ik weet het nog als de dag van gister. Daar lag ik, als nieuwbakken moeder. Glimmend van trots. Doodmoe van de bevalling. En dan is er gegil in de aangrenzende verloskamer. Een seconde daarna, zo voelt het, horen we het personeel door de gang rennen. Alle deuren worden in allerhaast dichtgegooid. Je voelt de paniek. Ik lig met nog een nieuwe moeder op de kamer en we hebben geen idee wat er gebeurt.
Een tijdje later openen de deuren, zien we betraand personeel, een bedrukte stemming. Er is een kindje geboren. Maar er is een moeder overleden. Ik krijg nog kippenvel als ik het opschrijf. Ik voel nog het intense verdriet op de afdeling. Het dubbele gevoel dat ons kind wel een moeder heeft.
Verjaardag
En dus ieder jaar, op de verjaardag van ons meisje denk ik aan dit kindje. Dat voor het 11e jaar op rij een verjaardag viert zonder moeder. Een herinnering die voor altijd verklonken is met de geboorte van mijn eigen moederschap. Ik hoop dat hij/zij tóch een fijne verjaardag heeft.
Gepubliceerd op 6 juli 2021