Interview Miljuschka Witzenhausen
Interview met rock chic turned foodie Miljuschka Witzenhausen over eetherinneringen en hoe zij en haar gezin omgaan met eten.
“Eten voedt de ziel, dat is zo belangrijk!”
Miljuschka (1985) groeide op in Amsterdam, vlak boven bakker Hartog waar we hebben afgesproken, en komt uit een familie waar àlles gevierd werd met eten. Begrafenis? Dan werd er cake gebakken. Liefdesverdriet, er werd gegeten. Ook nu is eten nog de rode draad in haar leven en haar ogen stralen als ze het er over heeft!
Creatief met eten
Opgegroeid in een gezin waar haar vader kunstenaar was en moeder rechtenstudent was er weinig geld. Dat dwong het gezin tot creatief omgaan met eten. “Ik at vroeger veel paardenvlees, dat was het goedkoopste vlees dat er was. Paardenhamburgers, paardenbiefstuk. Maar ook soep, dat was wat we konden maken van het beperkte budget wat we hadden. Een feestje was het als we verse pasta haalden. Dat gebeurde niet vaak, maar diezelfde vongolesaus als die we daar haalden heb ik nooit meer kunnen vinden.”
Smaakontwikkeling
“Mijn vader kookte thuis. Nooit de gewone dingen maar bijvoorbeeld kalfstong die we dan zelf kookten en bakten. Zo kreeg ik de essentie van eten mee. Er werd niks verspild, we gooiden nooit iets weg. Dat deed je niet! Als er pasta over was, maakten we daar quiche van. Van botten trokken we bouillon. Later ging ik met mijn moeder ook eten bij sterrenrestaurants. Ik kreeg een vriendje die chef-kok was. Zo leerde ik mijn smaak verder ontwikkelen.”
Was er ook iets dat je niet lustte?
“Augurken! Tot m’n tweede zwangerschap, toen at ik ze ineens wel. En ik lust ze nog steeds.”
In de periode dat Miljuschka bij TMF werkt draait alles, zo zegt ze zelf, vooral om dun zijn en dun blijven. Maar, vertelt ze, er werd bijvoorbeeld wel weer geluncht bij Paul Fagel, die om de hoek van de studio zat. Ook tijdens haar tijd bij ‘Onderweg naar morgen’ blijft eten belangrijk. “De catering was niet geweldig, dus bracht ik zelf eten mee, waar al snel ook de crew van mee at.”
Van rock chic tot foodie
Miljuschka wordt verliefd, leert haar huidige man kennen en herontdekt koken en eten. Tegelijkertijd is ze zoekende naar wat ze daar dan verder mee kan. Samen met een vriendinnetje maken ze een filmpje om mee te doen aan een wedstrijd van Jamie Oliver. Dat wordt opgepikt door de media en ze wordt gevraagd voor het programma ‘Liefde gaat door de maag’.
Sinds kort schrijft ze één keer maand voor Culy over groente. En SBS6 weet haar ook in haar nieuwe rol te vinden.
Hiermee komt ze terug bij haar pure passie, zegt ze zelf. Maar het maakt haar ook onzeker of mensen dit wel snappen. “Wat doet die rock chic nou? “Maar eten ben ik! Het is een onbekend spannend gebied, maar ik vind het zò leuk!”
Hoe gaat het er bij jou thuis aan toe qua eten?
Miljuschka heeft een groot gezin. Haar twee jongsten zijn 1 en 4. En dan zijn er ook nog de kinderen van haar echtgenoot, of zoals zij zegt “ik kreeg ze als relatiegeschenk”.
“Als het groen is doen ze er natuurlijk wel moeilijk over (lacht), maar ze eten eigenlijk alles. Net als ik toen ik klein was, houden zij nu ook van escargots. Ik ben trouwens best streng. Ze moeten alles minimaal drie keer proeven als ze zeggen dat ze iets niet lusten.
We eten altijd samen en, net als ik vroeger, ook altijd een toetje. Liefst ‘low sugar’, zelfgemaakt bananenijs doet het erg goed. Ik ben niet anti-suiker hoor, maar wel gedoseerd. Anders gaan ze straks, als ze zakgeld krijgen, dat toch compenseren en zoetigheid kopen. Dan laat ik het ze liever nu, beperkt, thuis eten. ”
Wat betekent eten voor jou en je gezin?
“Mijn zoon Rembrandt roept nu al als hij thuis komt; mam, wil je wat te eten voor me maken? Eten is bij ons thuis wel echt een ding. Het eetgedrag van de twee oudsten heb ik niet vanaf het begin in de hand gehad. Die zijn opgegroeid in Amerika, waar kaas uit een spuittube komt. Dat was best even lastig. De eerste keren dat ze bij ons waren was ik ook echt geshockeerd. Ze aten niet veel en ik kon steeds na het eten alles weggooien. Dus heb ik ze een top 3 laten maken van wat ze wél lekker vonden in de categorie vlees – koolhydraat en groente. En dat werkte!
Eetherinneringen
“Eten bepaalt volgens mij je DNA. Je kunt mensen (op)voeden met wat goed voor ze is. Door ze laten proeven. Door ze aan je tafel uit te nodigen. Die herinnering aan eten blijft je bij. Denk maar aan sommige eetluchten, die kunnen je doen terugdenken aan bepaalde momenten.”
Wat zou je ouders mee willen geven?
“Laat kinderen minimaal drie happen proeven van een nieuw gerecht. Maar doe soms ook niet te moeilijk. Ik verstop regelmatig groente in gerechten. Hou ze maar voor de gek, maar dan krijgen ze het binnen en ontstaat die smaakherkenning vanzelf. Ben ook niet te zuinig met kruiden, daar kun je zo veel mee! En verbied je kinderen niet te veel.”
Gepubliceerd op 22 maart 2014
