Wat niemand je vertelt over de overgang
Er is zoveel niet bekend over de overgang. En zoveel dat niemand je vertelt. Ik neem je mee in mijn persoonlijke ervaring Ben je jonger dan 40, of man, of je houdt niet van teveel persoonlijke informatie in het algemeen dan is nú het moment om weg te clicken… Goed, je bent er nog. Mooi.
Want ik wil het met je hebben over een onderwerp waar over het algemeen erg weinig over wordt gesproken. En waarvan ik ontdekte dat er ook bijster weinig online aan nuttige informatie te vinden is. Maar waar iedere vrouw na haar 45e mee te maken gaat krijgen; de overgang… (ja, je kunt nog steeds weg clicken)
Wat niemand je vertelt over de overgang
Laat ik maar met de deur in huis vallen; ik vind de overgang persoonlijk de grootste trap na die je als vrouw kunt krijgen. En er is veel dat niemand je daarover vertelt. Heb je eerst ruim 35 jaar gedeald met ongesteld zijn, een hormonenstorm gehad als je zwanger bent geweest en dan komt als toetje de overgang. Vooropgesteld, dit zijn mijn persoonlijke ervaringen, die zullen voor iedereen anders zijn, maar ik vind het een nare streek van moeder Natuur (die ik er inmiddels overigens van verdenk een man te zijn…)
Overgangsklachten zijn méga vaag. Sluipen heel langzaam je systeem in. En het kan echt tijden duren voor je doorhebt dat waar je last van hebt hoort bij de overgang. Of bij de periode voordat de fysieke overgang begint. Voor iedereen zijn ze ook nog eens anders. In mijn geval was het een verzameling van mentale klachten (neerslachtig, boos, prikkelbaar, niet jezelf zijn) in combinatie met slecht slapen, aankomen en werkelijk de simpelste dingen vergeten.
Anderhalf jaar heb ik ongeveer lopen klooien. Want ja, ik had vorig jaar een megadruk jaar, dus zou het daar niet gewoon te maken mee kunnen hebben? Oké, ik was behoorlijk aangekomen, maar ja ik had een borrelboek gemaakt dus lag het daar niet aan? Maar ik ken mezelf behoorlijk goed, dus ik wist ook dat dit anders lag. Ik heb me nog nooit zó niet mezelf gevoeld als in deze periode. En dat is behoorlijk eenzaam kan ik je vertellen. Na de zoveelste huil- en depressieve bui (zwarter dan zwart, niet grappig meer) was ik er klaar mee. Op naar de huisarts.
Ongevraagd advies
Dat is meteen het eerste (ongevraagde) advies wat ik je wil meegeven. Laat het niet zo lang duren, maar ga op tijd / eerder naar je huisarts. Ik overlegde met haar, we sloten andere zaken uit (een burnout voelt echt anders dan deze klachten) en startte met een proefperiode hormonen. Om de disbalans van mijn eigen hormoonhuishouding weer in evenwicht te krijgen. Nu zal niet iedereen daar voor kiezen, er zitten tenslotte risico’s aan (overzichtelijke risico’s, maar toch) maar voor mij was de grens bereikt van wat ik nog trok. Een maand zou ik ze uitproberen. En gedurende die periode knapte ik zienderogen op. De scherpe randjes gingen van mijn buien af. Ik sliep weer normaal. Halleluja!
Helaas kwam na 1,5 maand een redelijk nasty bijwerking om de hoek kijken; migraine. Holy hel wat is dát naar. Ik heb eigenlijk nooit hoofdpijn, maar dit kwam me een potje agressief binnen. Niet te hebben. Ik heb de eerste keer 1,5 dag plat gelegen. Uitgeschakeld. En twee weken later kwam weer zo’n aanval, dit keer nog een tandje heftiger. Met spugen en dagen in bed. Ehrm oké… niet oké dus terug naar de huisarts.
Migraine en hormonen zijn een notoire combi. Migraine kan ook in de overgang zijn intreden doen, maar het kan ook aan de hormoonpillen liggen. Het is lastig te bepalen. Dus hebben we de medicatie gehalveerd, in de hoop dat daarmee de migraine tot het verleden behoort. Gebeurt het toch nog een keer dan is het bye bye hormonen en welkom terug ellende. Een alternatief qua medicatie is er niet.
UPDATE: dat alternatief bleek er gelukkig wel, in de vorm van hormoonpleisters. Die plak je om de paar dagen op je lijf. Geven dezelfde werking maar ik heb sindsdien geen migraine meer gehad. Héél blij mee.
Natuurlijk alternatief
Nu hoor ik je denken, maar is er geen natuurlijker alternatief dan hormonen. Ja, kan natuurlijk ook. Ik heb mensen gesproken die baat hebben bij yoga, hun voeding hebben aangepast en minder of niet meer zijn gaan drinken. Dat heb ik de afgelopen maanden (minus de yoga) ook gedaan en dat is op deze leeftijd sowieso prima. Je stofwisseling verandert namelijk ook. Ik kijk naar eten en er zit bij wijze van al weer een kilo aan. Maar voor mijn stemmingen doet het helaas niks. Dus ik hoop écht dat het aanpassen van de hoeveelheid hormonen zijn werk blijft doen maar de migraine aanvallen elimineert.
Moraal van dit verhaal, oftewel dit wil je wél weten over de overgang;
1) weet dat de overgang in alle vormen, soorten en maten zijn kop op kan steken. Het enige wat ik er over wist waren de opvliegers waar iedereen het altijd over heeft. Dat het mentaal echter zó’n impact zou hebben wist ik niet. En juist dat deel maakt dat je je zo alleen voelt, omdat je géén idee hebt waar het vandaan komt.
2) de overgang is dus meer dan alleen fysieke symptomen. Ken je lijf, weet wat normaal is voor jou en als je het niet vertrouwt/prettig (meer) vindt, schakel hulp in. Blijf niet aanklooien
3) Praat erover! Het lijkt wel alsof de overgang een enorm taboe is, terwijl toch echt iedere vrouw er mee te maken gaat krijgen. Zoek steun bij elkaar. Wees lief voor elkaar. Je voelt je al alleen genoeg. Dat geldt dus ook voor je gezin (als je dat hebt) en je vrienden.
4) Doe wat voor jou goed voelt En zijn dat hormoonpillen, ga er voor. Is dat aanpassing van je lifestyle, ook prima. Er is geen goed of fout in deze. Je kiest wat het beste bij jou en jouw leven past.
5) En nog een tip van mijn huisarts. Pas je agenda / leven aan op deze fase. Ben liever voor jezelf dan je normaal mogelijk al bent. Dus ook qua volgepropte dagen. Waar dat kan natuurlijk. Al deze veranderingen kosten energie (veel energie!) en die moet je ergens bij kunnen tanken. Gun je zelf dus die bijtankmomenten.
Waarom dit verhaal
En dan kom ik terug bij waarom ik dit artikel heb geschreven. Ik sprak met een aantal vrouwen over hoe ik ontdekte dat mijn klachten hoorde bij de overgang en iedereen was, met mij, verbaasd over het feit dat er zo weinig over bekend is en vooral dat er zo weinig over gesproken wordt. Ik kreeg dan ook meerdere keer de vraag/opmerking of ik mijn verhaal niet wilde opschrijven/delen.
Daar heb ik best wel even over getwijfeld, want het is geen gezellig food / cocktail of lifestyle onderwerp en daarnaast ook nog eens freakin persoonlijk. Maar net als met mijn artikel over borstonderzoek vind ik ook met dit onderwerp dat ik het platform dat ik heb gecreëerd voor meer moet gebruiken dan alleen de mooie/gezellige verhalen. Dit onderwerp hoort bij het leven en als ik ook maar één vrouw kan helpen ermee, dan is dat al genoeg. Dus bij deze
Update : november 2020
Er is een hoop gebeurd sinds ik dit artikel schreef. Mega veel persoonlijke verhalen, een podcast voor de EO maar ook zijn mijn klachten hanteerbaar én erger geworden. Hanteerbaar door de hormoonpleister die ik twee keer per week plak. Erger omdat er inmiddels ook angstklachten bij zijn gekomen die ik tot een paar weken geleden nooit had. Onverklaarbare angst. Een soort paniek. Het overweldigende gevoel dat je thuis wil zijn. Nu zitten we midden in een Coronacrisis dus is dat thuis zijn redelijk goed geregeld. Behalve als je een paar dagen (Coronaproof) weg bent.
Dat angstklachten onderdeel van de overgang kunnen zijn wist ik niet, tot ik de podcast Opvliegers luisterde. Wat een eyeopener om te horen van anderen, van artsen dat er gewoon van alles ook in je brein verandert tijdens de overgang. Dat dit er bij kan horen. Ik had géén idee. De bevestiging dat je niet gek bent, maar je hormonen aan de haal met je gaan is geruststellend en boos-makend tegelijk. Ik heb geleerd om zo’n dag te laten. Te laten gaan. Het er maar te laten zijn in de wetenschap dat het meestal de dag erna (voor het ergste) voorbij is. Tot nu toe werkt dat het beste.
Ik heb de mazzel dat ik er met mijn lief over kan praten. Dat hij snapt dat dit niet ‘zomaar een bui’ is maar dat er dingen aan ten grondslag liggen waar ook ik geen grip op heb. Dat helpt enorm. Maar net als in de podcast zijn dit wel de dagen dat ik denk; stop mij maar in een Kliko. Deksel erop en klaar. Mán wat is die overgang een bitch zeg. Niet normaal!
foto door Christa Romp
Update: mei 2022
Dit artikel blijft enorm veel gelezen worden en was in mei 2022 aanleiding voor een interview in Trouw. Naar aanleiding van een onderzoek over de effecten van de overgang op vrouwen op de werkvloer. Daar heb ik uiteraard graag aan mee gewerkt, want het onderwerp blijft in taboesfeer hangen terwijl de helft van de wereldbevolking vrouw is. Als ik je toch nog één ding wil meegeven is, práát erover. Zoek hulp. Je hoeft het niet alleen te doen!
Update augustus 2023
Ik lees al jullie reacties en hoewel er zo veel zo schrijnend zijn, ben ik blij dat jullie ze delen. Ik hoop dat anderen er troost in vinden, of op z’n minst herkenning. Dat is ook waarom ik er over blijf praten. Zoals afgelopen week op mijn instagram, toen bleek dat de schouderklachten die ik al maanden heb (en waardoor ik al idem lang waanzinnig beroerd slaap) waarschijnlijk overgang gerelateerd zijn. Net als de achillespeesontsteking die maar blijft terugkeren. Die ik kan optellen bij de opvliegers waardoor ’s nachts nu standaard de ventilator aanstaat. Het is een parade aan klachten waar maar geen einde aan lijkt te komen.
De impact lieve mensen is zó groot. Praat erover. Meer kennis, meer onderzoek betekent hopelijk voor een volgende generatie meer oplossingen dan alleen “ooit is het over.. ” De dooddoener van de eeuw.
Gepubliceerd op 18 april 2023
81 reacties
De afgelopen jaren (vanaf 49 jaar) ben ik door fases door de overgang gegaan: opvliegers, hartkloppingen snachts, ochtend spierstijfheid in vingers,,,,allemaal te handelen. Nu – ik denk in de laatste fase (ik ben nu 56 jaar) heb ik last van zwaar gevoel in armen, soms een vorm van oorsuizen en spier trekkingen in de ledematen voor het slapen gaan.
Ik lees over dit laatste maar weinig hierover…..is dit toch herkenbaar voor sommige lezers?
Hoe herkenbaar allemaal…
Sinds een week ben ik met hormoontherapie gestart.
Het was niet meer te houden en de reacties “het hoort er allemaal bij” maakte mij alleen maar onzekerder. Lag het dus gewoon aan mij? Had ik misschien een burn-out? Of was ik depressief? Die rare zwarte gedachtes, angst om alleen thuis te zijn, concentratiegebrek, ontzettende vermoeidheid (lees: overdag slapen waar je je hoofd neerlegde, zelfs op de wc-pot op werk!) en slapeloosheid snachts… na maanden toch maar eens naar de huisarts die gelukkig wel begrip had en vaker met dit bijltje had gehakt..
Het is nog vroeg, 1 week nog maar, maar de hoop is terug om de oude ik te worden…..
Is er ook iemand die veel last heeft van misselijkheid? Daarbij hoofdpijn? Huisarts zegt dat het migraine is maar heb er ook regelmatig geen hoofdpijn bij. Komt vaak ineens opzetten, vaak in de loop vd de ochtend. Soms zo maar weken geen klachten, dan drie vier keer in de week. Soms zo heftig dat ik niet eens kan werken. Echt vreselijk! Maak me dan ook zorgen en denk dat het iets anders is. Loop al bij de tweede overgangsconsulente. Slik nu Feminosan op haar aanraden. Ben bang dat dit ook niks doet. Al voor een godsvermogen aan middelen aangeschaft, tot nu toe niks helpt. Kijken dit even aan en anders over drie maanden hormoontherapie. Kan niet wachten om daar mee te beginnen. Zo klaar mee me steeds zo slecht te voelen.
Ja, ik heb heel veel last van misselijkheid en geen eetlust.
Hoi engeltje, ik heb ook naast vermoeidheid last van misselijkheid en geen eetlust, hoe gaat het nu met jou?
Heb je die klachten van misselijkheid en geen eetlust constant of komt het in vlagen?
Ik ben 49 jaar
Ik heb sinds een paar weken last van vermoeidheid en totaal geen eetlust kan dit door de overgang komen?
Heel herkenbaar deze verhalen.
Een goede vriendin van mij heeft klachten als benauwdheid en draaiduizeligheid. Door de benauwdheid, gaat inslapen moeilijk. Zelf denkt ze dat ze long covid heeft. Arts en physiotherapeut denken dat ook. ze is nu 53 en heeft hier ongeveer 3 jaar last van. In het begin is het veel erger geweest.
Ze wordt er moedeloos van en ziet het leven soms niet zitten. Terwijl ze vroeger een levensgenieter was.
Hallo! Kan iemand vertellen wanneer dit echt over is? En hoe je je dan voelt. Paniek angst waarvoor? Ik voel me eenzaam, familie vrienden kennissen? Wie zijn dat? Ik heb gelukkig mn gezin maar t schijnt dat ik niet altijd gezellig ben. Bij de overgangsconsulente een hoop info opgedaan qua voeding en supplementen wat ook wel helpt. Huisarts zei idd gaat vanzelf over je bent niet de eerste en vast niet de laatste, hier een oxaatje en nog een slaappilletje wat een lange weg heeft om het weer af te bouwen. Zo’n week rond je menstruatie wist je waar je aan toe was daarna is het weer over, nu, ik ben 52, geen menstruatie meer sinds 10 maanden en totaal geen idee wanneer het over is met die ‘buien’ die 10 jaar ! duren. Heel herkenbare verhalen van jullie, sterkte voor iedereen. En blijkbaar lees je zulke berichten/verhalen niet meer als het voorbij is want -dat het over is- verhalen lees ik niet 😉 begrijpelijk daar wil je niks meer mee te maken hebben.
Dag Lies,
Supplementen gaan niet helpen. En kalmeer- en slaapmiddelen zijn echt overkill en kunnen ernstige bijwerkingen hebben. Wat je nodig hebt, zijn je eigen hormonen (net zoals je extra insuline (is ook een hormoon) nodig hebt als je diabetes hebt en zelf niet meer genoeg insuline aanmaakt). Kijk eens op de fb-groep menopauze-overgang: bio-identieke hormoonsubstitutie. Ook op instagram.
Ohhhh… ik dacht dat ik al wel klaar was met die overgang… (56 en laatste menstruatie op mijn 52e), maar sommige nachten word ik drijfnat van het zweet wakker, mijn hoofd is een grote warboel, ik vergeet alles, heb concentratieproblemen… dacht dat het misschien een overblijfsel was van 2x (milde) corona, maar nu ik dit allemaal lees… hoe lang duurt het dan wel niet voor die klachten afnemen?? 😲
Ik zit in mijn 9e overgangsjaar en het is niet minder geworden; wel steeds andere combi’s aan klachten. De basisklachten bij mij zijn hevige opvliegers en slecht slapen. Ook een vervelend symptoom is de wisselende oogsterkte, hier kan je geen bril op laten opmeten. Ik heb 8 jaar lopen aanmodderen en onderga het onbegrip. Maar nu mijn lichaam en geest het opgeven ben ik eindelijk overstag gegaan en gebruik sinds een krappe week hormoonpleisters. Ik kan me vergissen maar het lijkt of ik al beter slaap en dat de opvliegers minder heftig zijn.
Ik houd mijn vingers gekruist 😀
Wisselende oogsterkte?
Echt!?
Uk heb daar last van en snap er niks van🫣
Hallo Suus, ook ik herken me helaas heel erg in je verhaal. Ik ben benieuwd hoe het met je gaat. Het is al een tijd geleden dat je het bericht hebt geplaatst, maar ik hoop dat je inmiddels een stuk beter in je vel zit. Ben nieuwsgierig of je uiteindelijk toch hormoontherapie hebt gekregen en of dit je helpt.
Omdat ik (53) ook veel klachten had zoals in het artikel en de reacties staan vermeld, ben ik in overleg met huisarts overgaan tot het slikken van Paroxetine 20mg. Dit wordt ook voorgeschreven bij depressie. Na een paar weken voelde ik mij al stukken beter ! Na de 4e week zouden we de dosering ophogen naar 30mg of 40mg. Dit vond ik niet nodig, dus ik zit nog steeds op de laagste dosering en dat gaat nu, 4 maanden verder, nog steeds prima. Geen nachtelijke zweetpartijen, geen neerslachtig gevoel, vrolijk, geduldig, niet meer het gevoel hebben dat ik wil huilen, weer rust en geen hartkloppingen en kan weer genieten van simpele dingen. Hopelijk blijft het zo !
Omdat ik het tabletje na het avond-eten inneem, slaap ik ook heel goed. Het enige ‘nadeel’ vind ik dat ik heftiger droom, maar dat neem ik voor lief, hihi.
Ik gebruik al 1,5 jaar hormoontherapie omdat ik te slecht sliep door de opvliegers. Eerst hielp dat heel goed, ik had helemaal geen opvliegers meer. Maar sinds maart dit jaar heb ik ineens wel weer opvliegers, voornamelijk ’s nachts.
Eerst gebruikte ik pleisters, ook vorige zomers. Maar die bleven slecht zitten. Nu dus gel, in de wi ter hielp die goed, maar nu niet meer, zelfs niet de dubbele dosis.
Is er nog iemand die dat heeft?
Er is hoop! En je kunt je beter gaan voelen. Door gebruik van HST (hormoonsuppletie therapie).
Ook ik ben al jaren aan het zoeken (worstelen) waar mijn vele klachten vandaag komen. Altijd wel het vermoeden gehad dat het door de menopauze / hormoondisbalans komt. Nu kwam ik op Facebook de groep; Menopauze – overgang bio-identieke hormoonsubstitutie. Alle puzzelstukjes vielen op z’n plek. Voor alle vrouwen die worstelen adviseer ik je om je in die groep goed in te lezen.
Ik ben er nog niet, maar voel me sinds de start van HST al meteen stukken beter.
Het is wetenschappelijk onderzocht dat hormonen (oestrogeen/ progesteron/ testosteron) vele klachten veroorzaken. Deze hormonen worden steeds minder naarmate we ouder worden. En nog eerder bij het verwijderen van je baarmoeder en/of eierstokken.
Let goed op dat het wel echt bio-identieke hormonen zijn.
En geen synthetische ivm hoger risico op kanker.
Lees je in in deze groep. Je vindt er ontzettend veel onderbouwde informatie die het leven voor ons als vrouw weer aangenaam maakt. En de lieve mensen in deze groep zijn een hele grote onmisbare steun als je je zo ellendig voelt.
Met speciale dank aan Leen Marie Reynvoet de oprichtster van deze groep.
Sterkte voor alle vrouwen die worstelen. Het komt goed, heb vertrouwen!
Hier hetzelfde,niet mezelf meer zijn,opgejaagd,onrustig paniekgevoel
Slaap is goed,dus geen burn out want die heb ik 3 gehad en sliep niet,
Ik vertel me zelf dat ik goed ben zoals ik ben ,maar dat baat niet,
Ik voel me onwerkelijk?is dat het woord…
En natuurlijk ben ik blij dat ik het overal teruglees,maar er is toch geen remedie, ik gebruik femoston ,anderen bio identhiek,er is wel iets meer kalmte door de hormonen maar ik heb net weer 1 kwart oxasepam gepakt om dat geraas in m’n borstkas te temperen,en ik meet mn hartslag die is 67 dus normaal maar toch is het alsof mn hart eruit wil bonzen….
En dan doe ik ademen ,bewust,en de ene keer baat het wel en dan weer niet
Als ik dit allemaal lees word ik alleen maar verdrietiger. Ik ben nooit helemaal hersteld van een burn-out met paniek en nu 13 jaar later lijkt het alsof ik er weer midden in zit. Maar dan anders…Mijn menstruatie was maandenlang onregelmatig en blijft nu uit. Ik slik al die jaren al flink wat medicijnen dus je zou denken dat ik er niet zoveel last van zou hebben op mentaal vlak, maar het komt er gewoon doorheen. Paniek, angst, ook hartkloppingen, slecht slapen, moe, hoofdpijn, etc. Ik gebruik al teunisbloemolie ivm pms en saffraan voor meer energie, kennen jullie nog meer supplementen die helpen? Als dit nog tien jaar duurt, wat ik bij jullie lees, dan weet ik niet of ik dat volhoud 😭
Je kunt nog rode klaver overwegen. Die tip kreeg ik van de gynaecoloog.
En omega 3 is in deze levensfase ook heel goed.
Zijn de hartkloppingen en angst heel hevig dan kan het ook zijn dat je een histamine intolerantie hebt opgebouwd.
Ik herken dit. Die histamine intolerantie. Ik wist alleen niet dat dit door de overgang kan komen? Hoe werkt dat?
Ik heb hetzelfde. Worstel al acht jaar. In puberteit al last, postnatale depressie. Nu na een te lage dosering naar overgangsconsulent en die heeft een en ander aan hormonen verhoogd. Maar dygesteron lijkt nog steeds laag. In bijsluiter staat 300 ug en ik krijg 100. Het geworstel, en bij mij zonder partner, is vreselijk. Nog minstens drie weken doorbijten om te weten of het gaat werken.
Ik wens jou sterkte. Hoe gaat het nu?
Groet Joke
Wat een opluchting om dit allemaal te lezen! Zit momenteel in vicieuze cirkel van angst en paniek. Niet slapen, om gek van te worden! Ik wil geen hormonen slikken. Zijn er mensen die met natuurlijke middelen en/of voeding zich een beetje beter zijn gaan voelen? Ik las over omega 3 vetzuren, kurkuma ed. Maar zie door de bomen het bos niet, eerlijk gezegd
Nee al jaren alles geprobeerd en nu aan hormonen. Hoop dat het werkt. Ik worstel al te lang
Nee, geen supplementen voor mij omdat deze ook niet zonder risico’s zijn. Of zo laag gedoseerd dat ze sowieso geen werking hebben. Ik ben net met hormoontherapie gestart (HRT) via de huisarts ivm met heel veel oplviegers, ook ’s nachts. Tot nu toe ben ik de overgang zingend en lachtend doorgekomen, Ik voelde mij, in tegenstelling tot anderen, fantastisch. Tot 4 weken terug. Ik ga niet zelf lopen rommelen en het aanzien. Ik heb na 3;5 weken klachten een afspraak met de huisarts gemaakt. Mij goed ingelezen (wetenschappelijk bewezen methoden) en dus goed voorbereid naar de HA gegaan. Aan supplementen wordt vooral veel geld verdiend, al kan het voor een enkeling wat verlichting geven. Maar… ga niet alleen lopen rommelen en maak een afspraak, mocht je dat al niet hebben gedaan. NIet zozeer voor HRT, maar mogelijk ook voor andere opties en om te overleggen over supplementen en welke en in welke dosering veilig voor jou zijn.
Beste Susan, ik lees dit artikel in maart 2023. Ik kwam het tegen omdat ik op zoek ben naar klachtenverschijnselen en verhalen. Paar weken geleden naar een (man) arts geweest waar ik me niet serieus genomen voelde. Heb evenmin vrouwen in mijn omgeving om het erover te hebben. Ik probeer het wel, maar ze zijn jong, hebben dit proces al gehad en willen het graag vergeten waardoor ze het niet meer weten, of ik moet niet zo zeuren.
Ik weet dat ik sinds mijn 42e in de overgang raakte. Langzaam begon er van alles te veranderen. Mijn huisarts zei dat dit niet kon, dat ik te jong was. Vele klachten later, toen ik 47 was, kreeg pas een bevestiging van de gynaecologe. Ondertussen 51 en sinds januari zijn de klachten erg toegenomen. Dus het was vervelend om dit keer bij een arts te komen die mij niet serieus nam. Elke keer als ik internet een vraag stel lijkt het alsof er veel informatie is, maar feitelijk zegt iedereen maar een klein beetje en houden de meeste sites vast aan de meest gangbare klachten als opvliegers, droge vagina, stemmingswisselingen, huilbuien, onregelmatige menstruatie, enzo. Er ontbreekt zoveel info omdat men er niet over wil/kan praten. Maar ik ben van mening dat het lijstje van standaard klachten best aangevuld mag worden met andere klachten als standaard. De overgang is zoveel meer dan wat er genoemd wordt.
Niettemin, het is best een eenzame rit als je het er met niemand over kunt hebben en/of het afgeschoven wordt op stress. Zijn er überhaupt sites waar deze vrouwen zich kunnen verbinden voor vragen of gewoon een praatje? Ik kom ze niet tegen.
Praten met een overgangsconsulente kan ook helpen, echter de wachttijden zijn enorm. En het ergste van deze rit is: er is geen uitzicht op een eind.
In ieder geval bedankt voor je verhaal, fijn om te lezen.
In 2020 ben ik door de verwijdering van mijn eierstokken en eileiders abrupt de overgang in gekomen. De laatste weken heb ik last van mijn spijsvertering en ben ik de hele dag zenuwachtig en nerveus. Ik heb spierpijn in mijn kaken en schouders van het kaakklemmen en optrekken van mijn schouders terwijl er helemaal NIETS aan de hand is. (Ik heb me tijdens het hele borstkanker traject niet zo nerveus of zenuwachtig gevoeld als ik me nu voel.
Ik droom als een gek waardoor ik uit een soort comateuze slaap wakker word of vrijwel niet slaap.
Echt ALLES is anders. En dat maakt het zo ingewikkeld om erover te praten want iedereen die ik spreek ervaart het ook anders.
Dank je wel voor het delen van jouw verhaal. Ik hou mezelf vanaf nu gewoon voor dat ‘this too shall pass’ en laat me vooral niet meer gek maken door mijn eigen gedachten.
Nogmaals dank.
hang in there! En vraag bij je artsen om hulp als je het niet meer redt met alleen diep ademhalen en doorgaan.
Ha, nou ik ben blij dat je er over schrijft.. het is zo enorme eenzame weg. Ik ben nu 47 en vanaf m’n 33ste in vervroegde overgang..het begin met opvliegers en nachtzweten en nog maar niet te spreken van de hormoonschommelingen.. Dwars door deze heftige periode kwam een 9 maanden stabiele hormonale periode; een wonder in mijn buik. Op m’n 38ste heb ik een zoon gekregen. Iets wat medisch gezien onmogelijk was want ik was volgens gynaecoloog in Erasmus voor 99,9% onvruchtbaar verklaard.
Ik dacht ook dat t allemaal in mijn lichaam zou ‘herstellen’ maar na de geboorte van onze zoon kwam alles keihard terug. Ik voelde me oud en bejaard en had moeite met bijtanken tijdens de tropenjaren. Ook bleek er medische hulp nodig voor onze zoon waardoor we twee jaar in een overlevingsstand zaten. Ik ben toen begonnen met hormonen, dat was zoeken want ik kreeg veel bijwerkingen. Uiteindelijk heb ik 3 jaar livial geslikt waar ik echt meer energie van kreeg en minder opvliegers. Toen ik 3 jaar geleden enorm misselijk werd en hoofdpijn ben ik gestopt en nu slik ik alleen hoge vitamine D. Sporten, veel bewegen zou goed zijn, maar door n blessure wordt dat op dit moment ook belemmerd waardoor ik weer in n negatieve spiraal zit. Ik was aan t zoeken naar overgang en een kind erbij, (hij is nu 8 jaar en lijkt wel in de puberteit ) maar kan echt niets vinden op het internet. Heeft iemand ideeën of tips? Je schrijft over praten met iemand erover.. inmiddels heb ik veel gesprekken gehad in de loop van de jaren, met Overgangsconsulent, psycholoog, gynaecoloog, ouder-kind coach, maar ik niemand die t ècht begrijpt..
Dag Hanneke, heel herkenbaar jouw verhaal. Ik kreeg op mijn 36e de diagnose van vervroegde overgang door het uitblijven van een zwangerschap. Ik ben ook nog moeder geworden van een zoon op mijn 39e. Ook hierbij werd door de artsen in het ziekenhuis gezegd dat ik onmogelijk zwanger kon zijn. We hebben ook met onze zoon wat issues gehad. Hij is inmiddels 18 jaar. Zelf heb ik sinds 2017 hartklachten waarschijnlijk veroorzaakt door mijn vervroegde overgang. Mij heeft sporten en een leefstijlaanpassing geholpen.
Jaaaaa, nou dat dus! Gooi mij maar in de kliko naast die van jou… Dankjewel voor je verhaal over deze, laten we het netjes houden, ‘bijzondere’ periode in ons vrouwenleven. Wat een herkenbaarheid, de hele riedel die door velen worden genoemd kan ik wel aanvinken hier. Ik ben nu bijna 52 en heb bij de huisarts al vaker aangegeven dat mijn vage en rare klachten misschien wel met de overgang te maken konden hebben. Laat ik nou niet zo’n meedenkende huisarts (vrouw notabene) hebben die, helemaal omdat ik vanuit het verleden bekend ben met angst/paniekklachten, alles gooit op ’tussen de oren’. Het advies van de overgangsconsulent is niet eens besproken! Oftewel, zeker heb je gelijk, dames niet blijven aanklooien maar aanpakken: deel je verhaal en naar de huisarts. Maardan loop je in mijn geval tegen de muur van onwetendheid op bij die huisarts: ” maar je menstrueert toch nog? Neeee dan ben je niet in de overgang”. Punt. “Probeer maar wat rust te nemen, evt een kalmeringstabletje erin”. Einde gesprek. Mijn oorlogszuchtige hormonen zijn nu ook nog in een versneld gevecht gekomen door een trigger, en ben ik echt mezelf niet: dof en wattig hoofd, zo moe, duizelig, vage buikpijntjes, geen energie, slaapprobleem, oorsuis, angst, geen eetlust en dan weer een vreetbui, maagzuur, gespannen spieren, overprikkeld, nou ja….. dat dus! Eerst moet bij mij even de ’trigger’storm gaan liggen, en dan weer verder kijken. Oh ja, ergens mag ik wel naar de gyneacoloog (wachttijd 2 maanden). Hoera voor het Nederlandse zorgsysteem…. zucht… Wel benieuwd hoe het nu met jouw overgangsperikelen gaat?
het blijft bijzonder (en verdrietig) om bij zó veel mensen te lezen dat de klachten echt totaal verkeerd ingeschat worden. Met mij gaat het relatief goed. Ik gebruik nog steeds hormoonpleisters. Probeer balans te houden met wat ik doe en wanneer ik rust pak (blijft lastig overigens) en accepteer dat sommige dingen erbij horen. This too shall pass…
Sure…. Maar het duurt wel verrekte lang, en maakt ook dat het dan zoveel invloed heeft op wie je bent en wat je doet. Rust? Wasda? Grenzen? Wasda? Lief zijn voor jezelf? Hoe dan? Nou ja….
Wat herkenbaar, ook ik heb erg last van spierspanning en spier en gewrichtspijnen en verschrikkelijk last van zere benen. Voora vanaf 2 weken voor mijn menstruatie ( die ik nog maandelijks krijg, maar heel onregelmatig). Moe , droge mond, zwaarmoedig etc…. Ik zit echt in de overgang, dat is bewezen ,maar durf niet aan hormonen te beginnen aangezien ik daar nog nooit over gekund heb ( incl. spiraaltjes) Werd van alles gelijk depressief en kreeg veel stemmingswisselingen . Had en heb altijd hele erge pms ! Ook al dalen de hormonen en zou bv de Zoelypil het kunnen aanvullen, ik ben toch doodsbenauwd om eraan te beginnen, gezien mijn eerdere ervaringen. Er is idd echt te weinig bekend over de klachten en de gigantische impact die de overgang heeft Zowel voor de vrouw zelf als die van haar dierbaren( omdat ik altijd moe, gespannen en zwaarmoedig ben). Ik voel me niet meer mezelf…..ps. ik ging ineens tandenknarsen en dat kostte me bijna mijn gebit …..
Hoi Jasmijn,
Wat een herkenning. Elke dag kijk ik bij het opstaan weer op tegen de dag vooral als ik alweer slecht heb geslapen. Ik kan me niet meer herinneren dat ik doorsliep. Inmiddels oestrogeen pleisters en hormoon spiraaltje laten plaatsen bij vrouwenkliniek Ellesie waar ik me gehoord voelde. Ik ben ook aan de CBN full spectrum olie . Ik durf nog niet te zeggen of het echt helpt, het lijkt alsof ik totaal uit balans ben en overleef. Elke dag is verschillend. Ik voel me er erg eenzaam in en geen mensen om me heen die dit ook meemaken. Merk dat ik mezelf door de dag heen sleep en afsluit. Ook dagelijks veel pijn/spierspanning in mijn bekken en onderrug en sowieso snel spierpijn. Herken jij dit? Ik zou er graag eens meer over praten en het daardoor ook wat los kunnen laten. Het maakt een ander mens van me en dat maakt me verdrietig. Groetjes Jacky
Hey Jacky, ik snap wat je bedoeld. Het is ook echt een strijd en ik merk vooral dat in deze fase ook andere dingen uit het verleden erg op de voorgrond staan. En gewoon jezelf niet meer voelen, ja hoor. herkenbaar. Weet niet of je op facebook zit? Daar zitten een aantal groepen bij die specifiek over de overgang gaan en dat samen bespreken, juist ook al het psychische. Ik haal daar ook wel steun uit. Zoek op FB maar eens op overgang-menopauze of overgang menopauzeplein. Niet dat dat altijd helpt maar steun vind je er zeker. Ook dat je echt niet alleen bent! En… ze zeggen weleens dat vrouwen het zwakke geslacht zijn en de mannen het sterke… nou, als de mannen dit allemaal door hadden moeten maken hadden we geen man meer gehad! We kunnen dit aan, jij ook, ik ook en Susan ook, maar het is en blijft een dikke vette bitch…
Allereerst….zo herkenbaar! De standaard klachten neem ik allemaal voor lief, ik grap de opvliegers weg en zeg bij een ietwat heftige opmerking “sorry…overgang”. Ondertussen voel ik mij vreselijk verdrietig omdat er iedere keer gezegd wordt…het is “maar” de overgang. Totdat ik met de ambulance afgevoerd werd en een dag aan de hart bewaking heb gelegen. Dit was het, het einde in zicht. Ik werd door de hele malle molen gehaald en wat denk je….niks aan de hand. Echt, hoe dan. Heb je stress?! echt, deze vraag kan ik gewoon niet meer horen. Ik heb een heel ontspannen leven, stress krijg ik wel van al die rare klachten. Zo kwam ik, omdat ik daar zelf naar vroeg, bij een overgangsconsulente terecht. Het gaat met ups en downs, inmiddels aan de hormoonpleisters. Het ging daardoor al snel een stuk beter en probeerde weer af te bouwen, geen goed idee.
Ik werd duizelig of eigenlijk meer licht in mijn hoofd, gevoel van flauw vallen en dan de hele dag door. Inmiddels houdt dit al 3 weken aan, de ene paniekaanval na de andere. Je brein slaat op hol en de ergste gedachten komen op dat moment naar boven. Nu eindelijk, echt eindelijk zie ik dat er meer dames zijn met klachten als duizelingen en oorsuizen. Oke, de rest van de klachten heb ik ook maar die duizelingen…….niet te doen.
Wat is het een herkenbaar verhaal Sylvia.
Ik kamp al heel wat jaren met de overgang.
Niks werkt voor mij.
Ben alleenstaande vrouw en heb tropenjaren achter de rug met 3 nu volwassen zonen.
Werken, mantelzorger, moeder zijn en waar is ruimte voor mij.
8 july kreeg ik een hartaanval ( dacht ik)
Ook afgevoerd met de ambulance, hartbewaking gelegen alles gecheckt en niks aan r handje.
Gelukkig geen hartaanval maar wat dan wel.
Ik ben mijzelf niet meer, ups en downs, moe, vibd mijzelf lelijk en weet t gewoon niet meer.
Slik nu menoprime of t werkt geen idee .
Sterkte iedereen .
Jaaa, precies dat! 🙏🏻 Pfff. Ik voelde me aan het begin van het jaar ook niet meer mezelf. Gewoon totaal onherkenbaar, ik zat daarvoor zo lekker in mijn vel en ik was er zó verdrietig over. Het voelde als een rouwproces. Ik word bijna 45 en heb er nu een jaar duidelijk last van. Op mijn 42e heb ik al eens een stevige opvlieger gehad. 🫣 Ik voel me op dit moment onbegrepen door mijn huisarts. ‘Heb je je laatste menstruatie al gehad?’ Nee, het begint pas… ‘Dan zit je nog niet in de overgang!’ Serieus?!! 😡 Ik maak mij op dit moment ernstig zorgen over mijn haar. Binnen No Time is het vreselijk dun geworden. En het uitvallen stopt niet! 🥺😬 ‘Dat kan stress zijn, het jaargetijde, een te kort aan vitamines en mineralen’ was het antwoord. ‘Ja, dat, maar wat is het bij mij? Naar mijn idee de overgang. Vitaminen tekort kunnen we testen, toch?’ ‘Dat doen we niet!’ (Volgend jaar toch ook gedaan? 🤷🏼♀️) ‘Ja, en dus… het kan van alles zijn, maar wat dat zoeken we niet uit?’ Frustrerend!!! Mijn startende opvliegers heb ik onder controle weten te krijgen door geen cafeïne meer te drinken. Voor nu helpt het me.
Zo te lezen heb ik nog een weg te gaan? 🥵 Als iemand advies heeft om mijn haarverlies onder controle te krijgen? Ik gebruik nu extra vitamine D, C, visolie, magnesium en eet meer eiwitten. Vanmiddag bezoek ik een voedingsconsulent die zich op de overgang richt.
Had ik ook een hele periode! En geen advies en middeltjes, maar…. tijd en geduld. Ergens gaan die hormonen zich herpakken (en vinden ze misschien weer een ander doelwit helaas). Mijn haar is nu weer redelijk goed hersteld. Maar er kwamen echt hele plukken af onder de douche!
Dat je haar dunner wordt kan aan de overgang liggen en door hormoontherapie komen dus dit zie je niet verkeerd! Heel veel sterkte en je hebt Priorin tegen haaruitval zijn capsules die kunnen helpen maar eerst uitproberen raad ik aan en langs huisarts en overgangsconsulente en gynaecoloog. Heel veel sterkte zit nu ook in de menopauze pff niet meer ongesteld gelukkig maar voel me niet fit en gezond en doodmoe met opvliegers en niet kunnen slapen wat ik al dubbelop mijn matige slaapapneu heb dus nog slechter gaan slapen toch amper niet! Is idd klotetrap na wordt somber en depri van met nergens geen fut voor vaak was hiervoor anders en mijn lichamelijke klachten die ik verder nog heb zijn verergerd heb fybromylagie en atrose in rug en 1 voet! En ook prikkelbare darmen en diverticulitis een aandoening erbij nog aan mijn darmen en meer migraine gekregen nu in die overgang! Voelt alsof het vrouwelijk wezen uit je lichaam is weggerukt en je geen echte functie meer in het vrouwelijk bestaan en klinkt vreselijk maar voelt zo…ik wens je enorm veel sterkte toe en dat je met therapie minder of helemaal geen last meer hebt!
Wat herkenbaar allemaal.
Maar wat een strijd is de overgang.
Naast de angst en paniekaanvallen overal tintelingen zeer droge mond hartkloppingen noem maar op maar sinds een jaar er draaiduizeligheid erbij gekregen en blijf onstabiel en raar dof hoofd .
Meer vrouwen last van duizelingen tijdens de overgang?
Ct scan en MRI scan met vloeistof, kno arts en neuroloog geweest en antwoord sorry niks te zien we kunnen verder niks doen!
Ik roep al jaren overgang huisarts nee te veel stress .
Bloedgetest zit middenin de overgang.
Wat een ellende een tsunami!!
Moe moe moe de vreselijke duizelingen niet normaal kunnen functioneren mezelf totaal kwijt zijn.
Gelukkig staat mijn man mij bij want de vriendenkring word steeds kleiner want ze beseffen niet hoe heftig het allemaal is.
Gelukkig heb ik een lieve buurvrouw een engel noem ik haar die mij dagelijks helpt en mij mee neemt naar buiten in de arm met mijn hondjes.
Je leven staat op zijn kop was een zelfstandige ondernemende vrouw ben nu een hoopje ellende!
Bedankt voor het lezen 🍀
Ik heb heel lang vreselijke aanvallen van draaiduizeligheid gehad. Kon soms uren duren, compleet met braken en al. Geen arts kon er iets mee. Naarmate de overgang vorderde is het langzaam beter geworden. Nu heb ik er nagenoeg geen last meer van.
Bedankt voor je reactie.
Hier put ik hoop uit dat ooit de duizeligheid verdwijnt.
Herkenbaar spugen 15 kilo afgevallen door duizelen en spugen .
Hallo mars, dit is mijn verhaal, precies hetzelfde.
Heb nu hormoonpleisters en tabletten voor de baarmoeder.
Voel me als herboren.
Duurt ff een paar weken.
Huisarts (vrouw) was zeer tevreden.
We gaan door.
Vroeg me af hoe het met jou gaat nu? Ik lees veel herkenning bij jou
Ik ben door hormonen van veel klachten af maar de duizeligheid blijft,alsof ik de hele dag op een bootje zit
Hoi
Ik ben vaak op zoek naar berichten over de overgang en dan mn in de periodes dat ik me weer heel slecht voel. Ik ben nu 59 en ruim een jaar zonder menstruatie. Vorig jaar juni werd ik na 16 maanden weer ongesteld en dat luidde voor mij weer een vreselijk heftige tijd in. Ben toen ook voor de derde keer opgenomen geweest op de gesloten psychiatrische afdeling. In 2015 gebeurde dat voor de eerste keer ivm heftige angst en paniekaanvallen. Ik noem het wel acute krankzinnigheid . Ik had voor die tijd nooit geen last van angsten paniekaanvallen, ja de normale angst die iedereen wel eens heeft maar dat mag geen naam hebben. Ik werkte 40+ uur en studeerde er meestal bij. Had verantwoordelijke banen en ik hield van organiseren. Daarbij hield ik het gezin draaiende en ik deed dat zonder al teveel moeite. En dan zomaar ineens is dat over, staat je leven op zijn kop. Ik ben nog maar een schim van degene die ik ooit was en de medische wetenschap heeft er geen antwoord op. Ja ik heb bio identieke hormonen en AD geprobeerd maar heeft me niet geholpen. Nu mag ik geen hormonen meer want de diagnose borstkanker werd bij mij in 2020 gesteld en ik ben inmiddels beide borsten kwijt. De diagnose borstkanker is vreselijk en het niet meer hebben van je borsten is een bijna niet voor te stellen gemis, maar toch kan ik dit beter dragen dan de lichamelijke en mn geestelijke ellende die de overgang met zich meebrengt. Je vecht tegen een ongrijpbare duivel. Ik voel me zo vaak zo enorm verloren, leeg en depressief. De angst en paniek gieren vaak door mijn lijf heen en ik heb echt geen idee waar ik nou zo bang voor ben. Tot overmaat van ramp is mijn tinnitus ook vreselijk toegenomen en heb ik nu 3 geluiden in mijn hoofd zitten en stoppen de liedjes in mijn hoofd niet meer. Zodra ik mijn ogen opendoe start de pickup en die houd pas op als ik in slaap kan vallen of wanneer ik een rustgever neem. Die laatste wil ik zo min mogelijk nemen want ik ben enorm bang voor verslaving en gewenning. Soms ben ik zo bang dat ik nooit meer “normaal” word en ik mijn leven zo moet slijten. Ik neem het de medische wetenschap ook zo enorm kwalijk dat ze de overgang gewoon hebben laten liggen. En ja…er komt wel meer aandacht voor maar ook op dit moment worden de vrouwen die niet reageren op bio identieke hormonen niet serieus genomen. Er is tegen mij gezegd dat wanneer de bio identieke hormonen niet helpen mijn klachten ook niet gerelateerd zijn aan de overgang. Wat het dan wel is dat kunnen ze me niet zeggen. Zo wonderbaarlijk deze uitspraken, we weten niet wat het is, maar de overgang is het niet😡. In mijn ogen kun je dat dan ook niet zeggen. Bio identieke hormonen moeten nu de oplossing zijn en zodra je hier niet op reageert word je over de schutting gegooid richting psychiatrie en ben je een psychiatrisch patiënt. Maar ook daar komen ze niet verder met je en voordat je het weet ben je uitbehandeld en mag je het zelf uitzoeken. De overgang is voor mij in ieder geval de hel en hoelang deze hel nog gaat duren kan niemand mij vertellen.
heel veel sterkte Helma.
Hai nou wat ben ik opgelucht dit allemaal te lezen zeg!! Je gaat nog denken dat je echt gek aan het worden bent! Ik ben nu 45 jaar en sinds 2015 begon het met enorm veel ( echt kletsnat was ik)nachtelijk zweten na een aantal weken viel het kwartje en hoorde ik van mijn tante dat alle vrouwen in onze familie vroeg in de overgang waren gegaan. Dus ik naar de huisarts, bloedtesten maar hij zag niets raars je bent jong dus naar huis gestuurd. Zelf wist ik wel beter dus zelf maar aan de supplementen gegaan. Hop for her zo een 2,5 jaar gebruikt en dat hielp toen tegen het zweten. Moet er even bij vertellen dat ik altijd al veel last had van pms achtige klachten ( was 3 weken vd maand niet mezelf) dus de buien vielen niet direct echt op en bloede altijd minstens 7 dagen vrij heftig en had ook vaak nog na mijn menstruatie een doorbraak bloeding vooral met sex kort na de menstruatie. Allerlei soorten anticonceptie gebruikt van normale pil, 3 fase, prikpil uiteindelijk spiraal mirena en koper spiraal maar bloede overal dwars doorheen na een tijdje en het bleek toen ik zwanger wilde worden dat ik een langere cyclus had dan normaal. Twee kinderen gekregen 2010 en 2012 en sinds die tijd ook van de pil af omdat het niet goed is voor je gezondheid en ook niet hielp dus om uiteindelijk (wilde geen kinderen meer ) niet zwanger te worden gesteriliseerd. Eigenlijk werden mijn PMS klachten in eerste instantie wel heftiger maar korter en bloede ik nog maar heel licht en Max 4 dg soms had ik alleen een inleg kruisje nodig dus alleen maar fijn dacht ik vergeleken met mijn jongere jaren. Maar geleidelijk aan werden de klachten toch weer erger en ben ik vanaf april dit jaar (2022) op een app mijn cyclus gaan bij houden. Mijn buien werden erger en ipv vlak voor mijn menstruatie kwam het de ene keer tijdens dan erna geen peil op te trekken. Heel irritant want nu kon ik er geen rekening mee houden kwa afspraken etc. plannen. Daar kwam sinds juni bij dat ik onregelmatiger ging bloeden nu ook ineens zwaarder en met stolsels . Ook 4 dg dan week niets en dan weer 3 weken druppelen. Vorige maand voelde ik mij echt alsof ik het moest worden maar kwam het pas een week later. Echt bizar! Maar daar is nog wel mee om te gaan waar ik nu tegen aanloop is dat ik mij constant gejaagd voel, snachts zo heet heb dat ik niet kan slapen en als ik slaap steeds wakker wordt. Mega prikkelbaar, kort lontje, angstig en onzeker waardoor ik mijn werk niet goed kan doen. Kan heel boos worden echt uit proportie. Voel mij constant gejaagd en kan niet goed nadenken en vergeet alles. Bv al twee keer achter mijn auto moeten aanrennen omdat ik de handrem was vergeten , sleutels vergeet ik ,belangrijke afspraken wordt er niet goed van !!! En overal om huilen , huilen en nog eens huilen. En conflicten met mijn man of kan flippen tegen een vreemde als ze iets idioots doen.Dus zat ik vd week weer bij de huisarts omdat ik ook benauwd was steeds bloeddruk gemeten , longen geluisterd etc. Alles was goed. Ik dacht overal teveel over na zei hij en moest maar naar een psycholoog of in relatie therapie oja en weer aan de pil gaan wat ik natuurlijk niet wil gezien mijn geschiedenis. Volgens hem was er verder niets aan te doen moest er maar mee leren leven. Vandaag de pech bij een hele slechte overgang consulent beland die zei dat ik te jong was voor hormoon therapie en vond alle supplementen die ik had gekregen van een recent ingeschakelde orthomoleculaire arts niet goed ,volgens haar ( echt bizar) had ik gewoon veel stress en ik mergelde mezelf uit zei ze . Ik ben eindelijk weer op mijn eigen gewicht nadat ik 20 kilo was aangekomen terwijl ik niets anders at door die klote overgang ! Ik heb gesport vast en doe kracht training en eet gezond!! Zelf was ze trouwens veel te zwaar!! En werd ik weer als psychisch patiënt betiteld, daar ben ik dus na een kwartier kwaad en verontwaardigd de deur uit gelopen! Zonde van mijn tijd en geld en natuurlijk weer extra van slag door alles. Ik ga nu toch maar bellen morgen en een uur rijden naar de hormoon poli in Boxmeer waar ik eigenlijk te moe voor ben en hoop dat zij mij wel kunnen helpen. Er is toch ook wel iets voor vrouwen die nog wel soort van menstrueren en zit ik nu dan nog steeds in de pre- meno pause? Wat een gezeik is dit ik ben het eens het voelt echt als een trap na als vrouw!!
Dag,
Bij mij is de overgang ook vroeg gestart, rond mijn 30ste. Nu ben ik 39 jaar. Ik ben jaren verkeerd doorverwezen of behandeld voor mijn klachten. Uiteindelijk via wijkverpleegkundige te horen gekregen dat ik misschien in de overgang zat. Gelijk naar de huisarts geweest en het inderdaad bevestigd gekregen bij onderzoeken. Het is daarna een zoektocht geweest om de juiste medicatie en dosering te vinden. Tot nu toe zijn de bio identieke hormonen het beste voor mij. Pleister en utrogestan. Ik heb nog steeds slechte dagen, maar het gaat veel beter dan eerst. Ik merk wel dat het eenzaam is. Dat komt door de angsten, klachten en onverwachte paniek soms. Niet iedereen begrijpt het helaas. Daarnaast voel ik me ouder dan ik ben. Dat kan positief zijn, maar soms deprimerend helaas. Ik heb net onverwacht een promotie gehad, maar zo angstig of ik het wel aan kan allemaal. Veel sterkte allen!
hi Katja, wat moet jij een moeilijke tijd hebben gehad tijdens deze zoektocht. Ik hoop dat je mensen om je heen hebt om af en toe tegen aan te leunen. Maar vertrouw op jezelf, ook qua werk. Succes en gefeliciteerd met je promotie!
Ik voel voor jullie allemaal. Juist omdat ik er veel van herken. Ik ben zo moe dat ik soms hele dagen op de bank lig. Ik word ook vaak huilend wakker en boel me de hele dag depressief en verdrietig. Heb al wel een tijdje hormoontherapie maar de depressie en het huilen blijven helaas. Als laatste heb ik nu al anderhalf jaar last van mijn onderrug, echt heel pijnlijk en ook pijn in m’n rechterschouder. Ik loop nu dus ook bij de chiropractor. Ik merk dat ik soms denk ok nog 20 jaar en dan is alles waarschijnlijk voorgoed afgelopen. En daar verlang ik dan zelfs naar. Ik ben 51 jaar heb al 2 jaar geen menstruatie meer. Vroeger al wel vatbaar voor angst en depressie en vermoeidheid. Maar dan had ik ook vaak weer goede dagen en weken. Nu blijven die geheel uit en is het een dagelijkse struggle om door te gaan. Iedereen veel sterkte!
Hallo, ik ben 52 en ik denk al 10 jaar bezig met voorwerk maar merk nu dat ik in het echt werk zit. Pffff wat een emotionele bom ben ik. Ik heb ook nog add/adhd en geef dit telkens de schuld maar dit gaat veel verder dan dat. Ik zeg en doe de raarste dingen. Doe er zelfs anderen mee pijn wat ik zeg of doe. Pas mijn spiraal laten verwijderen om te kijken hoe ver ik er in zit. Nog steeds geen bloedingen gehad. Slecht slapen en aankomen zijn ook dingen wat mij geen goed gevoel en energie geeft. Ook krijg ik medicatie voor reuma en crohn. Dat zal zeker ook effect hebben. Ik weet niet met wie ik er over kan praten die mij serieus neemt. Maar leuk vind ik mezelf op dit moment niet.
hou vol en praat er desnoods met je huisarts over.
Pfff, herkenning. Ik voel me sinds een maand na laatste opvlieger ook ineens zo raar. Overbewust, soms alsof ik toeschouwer ben, alsof ik uit mn kracht ben en mezelf niet goed kan zijn. Daas hoofd en zo’n afschuwelijk raar gevoel. Om niks in tranen. Ooit n burnout gehad, maar nooit dit. Little bastards noemt mijn zus de hormonen en inderdaad. Ging zo aan mezelf twijfelen, maar lees ook hier weer wat de disbalansen kunnen doen. Schrijven, (dagboek) uithuilen én erover praten helpt wel en delen ook. We moeten het wel zelf doen, maar het hoeft niet alleen. (quote)
Ik ben 48 haar en waarschijnlijk al een paar jaar in de overgang. Sinds een paar maanden heftige klachten als slapeloosheid, angsten, paniek, onrust, veel huilbuien. Ik ken mezelf nuet meer. In heb Femiston via de dokter gekregen, maar de angsten, onrust en slapeloosheid blijven. Ik zal zo blij zijn als de scherpe kantjes eraf zijn. Loop op mijn tandvlees…
Verleden maand ( maart ) bleven mij regels 8 dagen weg , kreeg ze maar een beetje. Week daarna begon ik te wenen voor niets, Dacht al ja mijn overgang is gestart
Zondag kreeg mijn regels al , 19 dagen te vroeg. . 1 dag heviger , źijn aan verminderen.
Gelukkig kan er over praten met mijn moeder .
Vagina droog en pijnlijk paar dagen voor menstruatie.
Beetje bloed en pijn bij afvegen.. alleen voor de menstruatie…
Ben 46 jaar
Hallo . Ik lees dit en denk oooh my god dit is het , ben sinds juni vorig jaar in de ziektewet gekomen door ineens opkomende angsten uit niets , ook dwanggedachten kwamen uit het niets , vervolgens kwamen er depressieve buien bij en ik herken mezelf helemaal niet meer , zo angstig , jaren hormonen gespoten voor de zwangerschappen, en inmiddels is mijn menstruatie zo van slag een week menstruatie 9 dagen niks en dan weer 2 weken ongesteld en niet zo zuinig ook . Morgen na de huisarts om te prikken op de hormonen want de therapie die ik inmiddels volg omdat je de stempel burn out en dwangstoornis heb gekregen , en toch zegt iets in mij dit is het niet er is wat anders aan de hand dan die stempel
goed dat je het laat uitzoeken en laat je inderdaad niks aanpraten. Jij kent jezelf het beste!
Oooo Suus, herken veel in jouw verhaal! Ben benieuwd maar hoop zo, dat het beter met je gaat! Lieve groet Urs
Hallo URS , inmiddels is er nog niks gebeurd omdat de huisarts niet mee wil werken , daardoor bij een overgangsconsulent geweest en die heeft er voor gezorgd dat ik bij een gynaecoloog terecht kan . Maar dit kan wel eind juni begin juli worden.. tot die tijd helpt de homeopate mij met de hormonen en heb dagen Dat ik me redelijk voel maar nog lang niet zoals het was . Maar goed elke stap is er 1 !! Wat herkende u precies in mijn verhaal ? Gek hé wat hormonen kunnen doen
Eindelijk mensen die het er over hebben!…. Nooit hormonale klachten gehad… maar nu heb ik vreselijk veel klachten!
De huisarts zei: Waarom zou je hormonen toedienen als je lichaam ze er probeert uit te werken.
Ik probeer met allerlei supplementen de klachten nu te beperken… maar pfff …. Het kost wel een paar jaar van je leven, heb ik het gevoel!
Mijn klachten zijn dus opvliegers met een heel negatief gevoel, kan me dan niet concentreren, zeer geïrriteerd en prikkend gevoel over mijn rug en armen. Plus dan heb ik het ook heel benauwd.
Verder slapeloze nachten, obstipatie, vaginale droogheid en ik had last van m’n gewrichten, zodat ik mijn vingers ‘s morgens niet kon bewegen.
Maar uiteindelijk is nu na jaren de scherpte er wel wat af, gelukkig!
fijn om te horen dat het beter gaat, maar klopt het is geen makkelijke weg
Fijn om te horen. Ben nu 46 j en kamp er al mee sinds mijn 41 ste. Veel hoofdpijn, uit t niets, zo is t begonnen. Kreeg last v angst en paniek aanvallen. Lichamelijke en geestelijke klachten. Ben overal geweest maar er is te weinig bekend over de overgang. Vaak wordt het afgedaan als burnout. Je weet totaal niet waarom je leven ineens zo op zn kop staat. Je voelt je daar erg eenzaam bij. Fijn te lezen dat je niet alleen bent met de meest uiteenlopende klachten.
wat naar om te horen, maar de helft van de wereldbevolking heeft hier in meer of mindere mate last van. Blijft gek dat er dan nog steeds zo weinig over bekend is.
Hallo Lena, bedankt voor jouw bericht. Fijn de herkenning van de jonge leeftijd. Bij mij begin het met 40 jaar en jährt voelt als of je in het verkeerde lijf zit. Zeker op zo jonge leeftijd hoort het niet. Jammer dat vervroegde overgang ook zo een taboe is, offer wordt niet over gesproken omdat het zo weinig voorkomt.
waar kan ik hormonen halen. Ik trek het niet meer. En welke. Huisarts weet er niets van..Psychiater ook njet
dit is toch iets dat je met je huisarts zult moeten bespreken. Die heeft passende info. Het zijn geen M&M’s
Ik heb een vraag de pleister blijft bij mij niet plakken,wat doe ik verkeerd Gr Manuela
oeh dat is een lastige vraag op afstand, maar ik wrijf ‘m altijd goed vast (zie ook de instructie in de bijsluiter)
Hoe herkenbaar. Ik ben 52 al een tijdje uit mn doen en in overleg met gynaecoloog begonnen met hormoontherapie. Estradiol pleister en Duphaston (progesteron). Gebruik het nu iets meer dan 1,5 week maar voel me de laatste paar dagen eigenlijk nog iets minder goed. Constant een onrustig, gejaagd gevoel. Niet echt goed te o schrijven. Een licht depressieve deken. Herkent iemand dit? Wat is wijsheid? Stoppen met de hormoontherapie of is dit nu te vroeg?. Ik hoor nl alleen maar van vrouwen dat ze zich na 1,5 week al beter voelen.
Ik ga over een paar dagen op vakantie maar zie daar nu zo tegenop, ben totaal mn zelf niet
de pleisters hebben even nodig om hun werk te doen. Maar doe vooral wat goed voelt voor jou. Lief zijn voor jezelf en genieten van je vakantie!
Hoihoi,
Pffffffffffff wat een opluchting dat er zoveel punten zijn waarin ik mezelf herken.
Vooral dat niet jezelf voelen, angst, paniek, onrust, hartoverslagen……….
Laatste weken ontzettend vaak een huisarts gezien. Hartecho, ecg’s, holter, nee mevrouw uw hart is in orde. Bloedonderzoek, komt niks geks uit, ja dat ik in de overgang ben maar dat wist ik al wel. Mentruatie stopte eind 2012. Bijna 10 jaar verder……….dat zweten snachts en opvliegers vond ik niet zo erg maar het je osychisch zo vreselijk angstig en verloren voelen dat vind ik echt pas een drama.
Tja………
Plek even invetten met een nat washandje en een druppeltje dreft afwasmiddel daar na met nat washandje na en afdrogen en 5 min.wachten als je dan de pleister plakt blijft ie bij mij perfect zitten
Via de zoekwoorden ‘overgang hel’ ben ik op jouw blog beland😀
Ook ik kamp sinds een half jaar met klachten die te wijten zijn aan een burn-out, althans dat beweert mijn arts.
Ondertussen weet ik beter en denk dat ook mijn hormonen op een niet bepaald zachtzinnige wijze met mij aan de haal zijn. Angstig en depressief ben ik geweest, precies zoals jij het omschrijft thuis willen zijn en nergens meer naar toe willen en durven. Een wandeling in het bos voelde als 1 groot avontuur zoveel spanning ging daarmee samen . Deze spanningen zijn inmiddels verdwenen, maar wat over is gebleven zijn de stemmingswisselingen én klachten in mijn hoofd, zoals overgevoeligheid voor licht, geluid en oorsuizen om het verhaal compleet te maken.
Kortom ik ben mezelf verloren maar ook weer niet helemaal, ik voel dat iets bezit over mij heeft genomen maar mij niet VOLLEDIG te pakken heeft. Dat geeft mij de kracht om het allemaal wat positiever te benaderen in de hoop dat alles uiteindelijk weer in balans komt. Bedankt voor je verhaal. Als vrouw sta je er inderdaad niet alleen voor al voelt dat met vlagen natuurlijk wel zo. Nogmaals bedankt voor je verhaal ik denk dat meerdere vrouwen zich hierin zullen herkennen en zich hierdoor wat gerustgesteld zullen voelen.
ik hoop dat je je weer heel gauw jezelf voelt. Dank voor het delen van jouw verhaal
Ha Pearl,
Tis alweer even geleden dat je dit bericht plaatste. Lees over je overgevoeligheid voor licht. Daar lees ik gek genoeg zelden over, maar dat heb ik ook. (Naast de gebruikelijke en mentale klachten…). Hoe gaat het er nu mee en heb je er iets tegen gevonden?…
Hallo dames,
Verder vraag ik me af of hier vrouwen zijn die ook onstabieler worden, alsof je dronken bent en je evenwicht niet meer goed kunt houden….
Hoi!
Gevoeligheid voor licht, daar heb ik dus ook last van. Het begon ineens rond mijn 40e. Felle Led beeldschermen op mijn werk gaan helemaal niet meer, maar ook mijn mobieltje stel ik vrij donker in.
Geen oogarts of huisarts die hier iets mee kon. Ik weet nu beter, het komt door de veranderende hormonen. Ook weer weleens last van migraine, denk dat dit met elkaar samenhangt.
Groet, Milou
via de podcast ben ik op je site gekomen.
ik ben 41 jaar en heb nu al het gevoel dat ik de pre overgang zit.
heel moe en ontzettend emo. ook mijn menstruatie is heftiger geworden.
maar om mijn heen hoor ik dat ik vrij jong ben om daar nu al in te zitten.
Is dit zo?
binnenkort even een afspraak maken met de dokter
dag Kaatje, ik hoop dat ik je wat info heb kunnen geven. En er is niet één leeftijd waarop het voor iedereen start Dat verschilt per vrouw. Dus praat er zeker over met je huisarts. Ik hoop dat je daar een oplossing vindt.
Dank je wel om dit te delen. Ik ben 45 en ben ook al enkele maanden zo echt mezelf niet. Dacht dat het door de coronacrisis kwam, maar nu je het zegt…