De kunst van het ouder worden

Je hoeft er niks voor te doen, ouder word je elke dag. Maar wat is de kunst van gracieus ouder worden. En ook, wat is er gewoon stóm aan ouder worden.

Want het is een onderwerp dat me al een tijdje bezig houdt. Nu ik langzaam richting de 50 ga merk je aan alles dat je echt ouder wordt. Laat ik voorop stellen, ouder worden is een voorrecht dat genoeg mensen ook niet ervaren. Want het is (helaas) niet iedereen gegeven. En nee, bijna 50 is niet stokoud ik weet het. Goed, genoeg disclaimers nu.

Ik ervaar ouder worden namelijk als een voortdurende wandeling op een dun draadje van voor- én nadelen. Want als ik dacht dat de puberteit ingewikkeld was heb ik nieuws voor je. Je krijgt ook op deze leeftijd nog genoeg (hormonaal) voor je kiezen. Tenminste, zo voelt het voor mij.

Dat heeft (bij vrouwen) deels te maken met de overgang. Ik schreef er al een keer eerder over, maar de overgang is een feestje dat elk jaar meer en andere gasten trekt. Want na de mentale klachten zit ik nu zelf vol in de fase van nieuwe fysieke klachten. Ik snap dan ook wel waarom niemand je voor de overgang vooraf waarschuwt, want je zou toch niet geloven dat dit je allemaal te wachten staat. Even los nog van het feit dat je er ook niet echt aan kunt ontkomen.

Mooie kanten van ouder worden

Maar dit artikel gaat even niet over de overgang, maar over wat ouder worden met mentaal en fysiek met je doet. Want zoals een aantal van mijn volgens op Instagram al aangaven toen ik het vroeg, ouder worden heeft ook z’n mooie kanten.

Meer rust, minder bezig met wat anderen denken, relaxtere mindset, kortom minder snel van de leg en meer geloven in jezelf en je eigen ervaring. Dat is ook wat ik veel op Instagram terugzie ik pro-aging accounts. Omarm je oudere ik. Ben blij met iedere rimpel die je erbij krijgt. Het lijkt soms bijna op jubelen. En ja, er zit absoluut een kern van waarheid in. Maar ik wil toch ook een wat realistischer (tegen) geluid laten horen.

Ouder worden is ook gewoon stom

Want ja, er zitten echt voordelen aan ouder worden. Ik heb over het algemeen ook veel meer een ‘fakkit’ houding dan voorheen. Maar ouder worden betekent ook fysiek ouder worden en daar zijn we het eigenlijk allemaal wel over eens. Dat is stom! Gewoon stom.

Mijn rimpels omarm ik, dat is het bewijs dat ik lach en geniet van het leven. Maar hallo, hoezo moet je in de overgang ineens zo veel aankomen?! En waarom kraken mijn knieën als ik van de trap loop. Dan hebben we het nog niets eens over je blaas die lijkt te krimpen tot het formaat van een mango. En nachten die steeds vaker onderbroken worden, terwijl je kind nu toch echt de leeftijd heeft dat het lekker doorslaapt.

Jong voelen versus ouder eruit zien

Ik zie in de spiegel dagelijks hoe mijn lijf verandert. Mijn gezicht ouder wordt. De huid op mijn handen dunner. Mijn lijf minder soepel. Ik verzorg mijn lijf goed, dat doe ik al vanaf jonge leeftijd. Ik ben ook nog eens gezegend met goede genen maar ik vind het lastig.

Het zien dat je lijf ouder wordt zorgt namelijk ook voor een mentaal spel. Want ik voél me jong. Jonger misschien wel dan toen ik 25 was. Terwijl ik toen dacht dat ik de wereld wel had uitgespeeld.

Maar alles wat ik nu in mijn hoofd bedenk moet door een ouder wordend lijf worden uitgevoerd. En ik heb gewoon ook echt véél minder energie dan voorheen. Ik ben nooit iemand geweest met oneindige stromen energie, maar nu is het eind van de dag gewoon op. Fysiek op.

Dat vraagt dat ik mijn dagen slimmer plan en dat ik me realiseer dat alles wat in mijn hoofd zit gewoon niet meer in één dag gepropt kan worden. Dat beperkt en niet omdat ik het zelf wil.

Acceptatie

Dus ook in dat opzicht moet ik lief voor mezelf zijn. En dat is waar het wringt. Want ik wil niet hoeven schipperen, ik wil gewoon nog steeds alles kunnen. En daarmee komen we eigenlijk bij de kern van de kunst van het ouder worden; acceptatie.

Oh man ik vind het zo’n jeukwoord, maar accepteren dat je lijf verandert, dat je energie verandert, dat je ouder wordt. Ik geloof dat ik dat de grootste strijd vind. Daarbij vergeleken was mijn puberteit een eitje.

De kunst van het ouder worden

Op de vraag of je verwachtingen hebt over hoe je ouder wordt antwoorden de meeste mensen dat ze wel zien hoe het loopt en hopen dat ze dat ze het kunnen omarmen. Als ik heel eerlijk ben had ik zelf geen enkele verwachtingen. Bovendien, toen ik 25 was dacht ik dat je op je 50^e wel gewoon echt stokoud was. Niets is minder waar.

Toch had ik heel graag vooraf een aantal dingen willen weten. Misschien wel om dat accepteren, waar ik het eerder over had, makkelijker voor elkaar te krijgen. Willen weten hoe breed het spectrum aan klachten is dat behoort tot de overgang. Willen weten dat kilo’s er echt téring lastig af te krijgen zijn na je 45^e.

Gelukkig ben ik 1,5 jaar geleden begonnen met sporten om me fitter en sterker te worden. Waar het kan let ik inmiddels (beter) op mijn voeding. Ik ga nog eerder naar bed om bij te tanken als ik een drukke dag heb gehad en ik zou niet weten hoe ik mijn overgang door zou moeten komen zonder hormoonpleisters.

Doorbreken van taboes rondom ouder worden

Het mentale spel in mijn hoofd blijft. De ene dag omarm ik alles, mijn leven, mijn lijf, alle gebreken. De dag erna ben ik opstandig als een klein kind dat iets niet meer kan of mag. En alle fases daar tussen in komen wekelijks voorbij. Is het dan gek dat ik met regelmaat doodmoe ben, hahaha, nee absoluut niet.

Maar praten over ouder worden lijkt wel een soort van taboe. Ben nou maar blij dát je ouder wordt en verder hebben we het er niet over lijkt de tendens.

Deel jouw ervaringen

Jammer dan, vanaf nu dus wel! 😉 Dus deel jouw ervaringen vooral. Positief of negatief. Laten we een onderwerp laten zijn dat wél bespreekbaar is en waarbij we leren van elkaars ervaringen. Zonder de ander te beoordelen over hoe hij/zij het ervaart. Want zoals met zoveel dingen is er niet één manier waarop je het leven kunt leven. En dat maakt het nou juist wel zo’n feestje!

Gepubliceerd op 21 april 2021