Voeding als religie?

Preken voor eigen parochie

Want iedereen binnen voedingsland lijkt te preken voor eigen parochie. De super food industrie wil dolgraag dat jij alle zaden koopt die, volgens de Keuringsdienst van Waarde tot voor kort verkocht als vogelzaad, je een kapitaal kosten en waarvan maar amper is bewezen of ze werken.

Dan heb je nog de reguliere voedingsindustrie die inspeelt op ons almaar drukker wordende leven en jou wil verleiden met pakjes en zakjes te koken. Want, lekker snel klaar, gemakkelijk en je hoeft alleen maar alles toe te voegen wat je eigenlijk écht nodig hebt. Oh en waarbij in de ingrediëntenlijst amper één ingrediënt vermeld staat dat je grootmoeder zou herkennen als echt eten.

Oh en laten we niet alle experts op voedingsgebied vergeten die boeken vol schrijven over natuurlijk eten, suikervrij eten, raw food of noem de hypes maar op die we de afgelopen jaren voorbij hebben zien komen.

Big business

Waar ik altijd heb gestaan voor vrije keuze, iedereen moet voor datgene kiezen wat bij hem/haar past geloof ik ook steeds meer dat we met z’n allen vreselijk voor de gek worden gehouden. Want als één ding duidelijk is, is dat de voedingsindustrie big business is. Er wordt veel geld in verdiend en de belangen zijn groot. Maar wie spreekt de waarheid? Wie kun je geloven in een wereld waarin zoveel verschillende belangen zijn verstrengeld.

Puur eten

Dus is het van belang dat we ons zelf voorlichten. Niet achter iedere hype aanrennen. Terug gaan naar écht en puur eten. Zonder toevoegingen. Etiketten lezen en onze keuzes daarop baseren of aanpassen. Onze kinderen leren waaróm we eigenlijk eten en hoeveel je nodig hebt om gezond te leven. Want de basis van een gezonde relatie met eten begint thuis!

Eet gewoon

Smulpaapje probeert zo min mogelijk met alle winden mee te waaien. Omdat ik erin geloof dat als je gewoon eet, 3 keer per dag met veel groente en een beetje vlees of vis, je geen gekke fratsen uit hoeft te halen. Suikervrij, daar doe ik niet aan (hooguit met af en toe een experiment). Boter, de échte, in plaats van al die fabrieksproducten.

Maar alles met mate. Geen heel blik brownies in één keer, maar een stukje en dan de rest wegleggen (of invriezen, of meenemen naar kantoor, maar je begrijpt wat ik bedoel). Brood, mét boter, maar dan niet een heel brood tegelijk. Genieten kan, ook met mate. En zelf gebakken, zelf gemaakt, het is zó veel lekkerder dan voorgefabriceerd, zonder liefde maar met een hoop onnodige toevoegingen.

Nieuw geloof

Ik stel voor dat we binnen voedingsland een nieuwe stroming gaan verkondigen. De “doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg” religie. Waarbij we weer gewoon normaal gaan eten. Genieten van hetgeen we zelf hebben gemaakt. Waarbij we drie keer nadenken voordat we weer achter een nieuwe hype aanlopen.

En waarbij we vooral ook zelf weer gaan nadenken over wat we in onze mond en in die van onze kinderen stoppen. Dát is een geloof dat ik met liefde predik en eigenlijk al jaren doe. Wie volgt?

Gepubliceerd op 19 mei 2015