Up close & personal: Moederschap

Over moeder zijn

Ik ben nooit degene geweest die vanaf jongs af aan de wens had om moeder te worden. Na mijn 30e heb ik menig vriendin, die al wel moeder was geworden, gevraagd hoe je dat nou weet, dat je moeder wilt worden. De antwoorden verschilden, maar de bottom line was wel vaak ‘op een gegeven moment weet je het’

En dat klopt. Nadat mijn oudste nichtje werd geboren weet ik dat ik met een overweldigend gevoel naar huis reed. Of zoals mijn vent zei “ik hoorde je rammelend van de snelweg thuiskomen”. Hét gevoel dus. Ineens was het er. Ik was toen 35.

Moeder worden

Na een miskraam op mijn 36e, werd ik – een paar maanden voordat ik 38 werd – moeder van onze dochter. Een bak aan hormonen, voor – tijdens en na de bevalling – maakten zich meester van me. Een oerinstinct, zo intens, werd deel van me en is nooit meer weggegaan. Net als het voelen van meer liefde dan ik ooit voor mogelijk had gehouden. En angst. Om alles. Intenser dan ik voor mogelijk kon houden.

Werkende moeder

Nu is dat mensje, dat destijds in mij groeide, bijna acht jaar oud. Ben ik dus al acht jaar moeder. Al die tijd heb ik gewoon gewerkt. Toen ze net geboren was werkte ik als interim communicatie adviseur voor verschillende bedrijven. Daarna als social media adviseur bij één werkgever. Ik richtte – mede door haar komst – in 2012 Smulpaapje op en ging in een volgende baan minder werken om me meer op Smulpaapje te kunnen storten.

Efficiënt leven

Gedurende al die (werk)tijd ging zij naar de crèche. En nadat ze naar school ging kozen we voor drie dagen bso na schooltijd. Dat betekende, zeker in de tijd dat ik in loondienst was, heel veel gegoochel met brengen, halen, eten, boodschappen, quality tijd samen. Ik werd er rete- efficiënt van. Dus maakte ik weekmenu’s, bestelde ik mijn boodschappen online en kookte ik in het weekend vaak vooruit.

Twee en een half jaar geleden alweer hakte ik de knoop door om van Smulpaapje mijn (meer dan) fulltime werk te maken. Het gaf me aan de ene kant flexibiliteit – niet meer om 5u (ja, ’s ochtends) al voor Smulpaapje aan het werk, omdat ik om 8u op kantoor wilde zijn, zodat ik ’s avonds op tijd bij de BSO was – maar aan de andere kant leverde ik de zekerheid van iedere maand salaris in. Super spannend!

Alle ballen hoog

Nog steeds is het alle ballen hoog. Ik werk veel. Ik werk hard. Ga naar redelijk wat events (hoewel beduidend minder dan voorheen en nóg minder dan de meesten denken…) en ook in weekenden of als andere mensen vrij zijn ben ik met mijn werk bezig. De allerbelangrijkste reden waarom ik niet omkiep volgens mij, is omdat ik ongelofelijk blij word van hetgeen ik doe. Met Smulpaapje kan ik écht het verschil maken. En deze site geeft me weer de vrijheid om te ‘spelen’.

Kleine meisjes worden groot

Daar komt bij dat nu ze acht is, ik ook beduidend minder hoef te ‘zorgen’ dan toen ze nog een baby was. Ze gaat spelen bij vriendinnetjes, uit logeren, ze kan zelf haar drinken inschenken, enzovoort. Haar zelfredzaamheid, betekent mijn vrijheid. Bovendien kunnen we samen, ook met dank aan het werk dat ik doe, heel veel leuke dingen ondernemen waardoor de tijd die we samen doorbrengen (met of zonder mijn vent erbij) ook echt quality time is. Dat ze zich interesseert voor Smulpaapje, houdt van lekker eten en graag meegaat helpt daar zeker bij! Zó trots op dit kind.

Gewoon doen

Dus hoe ik dat nou allemaal doe? Eigenlijk door gewoon datgene te doen wat ik het állerliefst doe. Maar ook door kneiterhard te werken. Door een doel te hebben en daar ook echt voor te gaan, inclusief alle bijbehorende principes. Maar ook met héél veel dank aan mijn thuisfront, die dat allemaal mogelijk maken.

Het grappige is dat doordat ik moeder werd, ik nu nóg beter weet wat ik wil. Voor haar, maar zeker ook voor mezelf. Was ik geen moeder geworden, dan weet ik niet of Smulpaapje er was geweest. Grappig om te beseffen. Bijzonder ook. Dat ene kleine meisje leverde mij de mooiste baan denkbaar op. Die van moeder én die van Smulpaapje. Dank je wel daarvoor lieve Meike. x