Interview met Nigel Slater

Ik mocht Nigel Slater interviewen. We hadden het over foodhypes, grootmoeders keuken en natuurlijk Keukendagboek II

Want al járen is de beste man wat mij betreft het voorbeeld van hoe je, no nonsense en zonder gedoe, koken aantrekkelijk maakt voor de massa. Geen ingewikkelde ingrediënten, niet meewaaien met foodhypes en -trends maar koken zoals je oma dat vroeger ook deed. Of zoals Slater zelfs zegt “ik eet liever een stuk imperfecte, maar thuisgemaakte cake dan een prachtig, perfect gerecht in een restaurant”.

Interview Nigel Slater

Maar voordat ik Slater in zijn hotel in Amsterdam ontmoet en interview gaat er een soort van slapeloze nacht en knikkende knietjes aan vooraf. Ik lees bijna alle interviews die er met hem zijn gehouden (en dat gaat redelijk snel, want de beste man is er niet dol op om die te geven. Oh help!) En kijk een aantal afleveringen van zijn BBC programma’s nog een keer terug (lieve 24Kitchen, willen jullie die aankopen alsjeblieft?!).

Het helpt overigens niet om mijn zenuwen te kalmeren, want wat als deze rustige, bescheiden man in het echt tegenvalt? Ik heb me druk gemaakt om niks, zo blijkt.

Van interview naar gesprek

Want als het eerste ijs gebroken is merk je dat Slater zich meer en meer op z’n gemak voelt en wordt het interview een echt gesprek. Met geintjes, met “oh heb jij dat nou ook” herkenning en dat ik rookworst en spliterwten (inclusief recept voor mijn eigen erwtensoep) voor hem heb meegenomen blijkt helemaal een schot in de roos (“this is coming back to me to London, roept hij verheugd”).

Foodhypes

Slater heeft, zoals ik al had verwacht, helemaal niks met foodhypes. “Het put de natuur uit als we bijvoorbeeld allemaal en masse de hele tijd avocado toast gaan eten. Hoe dol ik er ook op ben. Al jaren zelfs. Maar waarom moet dat dan meteen de hele week, iedere dag?” vraagt Slater zich af.

Wat hem betreft gaan we terug naar de manier waarop onze grootouders koken. “Ook die hadden daar niet alle tijd voor, zoals wij vaak als excuus gebruiken. Maar kook gewoon vers, met betaalbare ingrediënten en meteen voor twee dagen en je bent er”.

Nuchter, zonder fratsen

Niet alleen zijn filosofie ten aanzien van eten is er eentje zonder fratsen, ook de inrichting van zijn keuken. Een dunschiller blijkt zijn favoriete keukengadget (“het is niet eens een gadget, ik hou ook niet van gadgets”) en Parmezaanse kaas zijn favoriete ingrediënt (“terwijl ik eigenlijk niet eens heel veel Italiaans kook”). Het kenmerkt de nuchterheid van Slater en is een van de redenen waarom ik zo dol op hem ben.

Advies voor ouders met kinderen

Ik vraag hem ook, ondanks dat hij zelf geen kinderen heeft, wat zijn advies zou zijn voor ouders die niet weten wat ze moeten koken voor hun kinderen? “Kook wat je grootouders kookten. Het was simpel, maar voedzaam. Kook vers. Weet wat je gebruikt. Verse spullen hebben geen verborgen ingrediënten!. En ook hier benadrukt hij, we moeten niet doorslaan. “Het gaat om balans! Ook als het bijvoorbeeld gaat om suiker. Ja, te veel ervan is niet goed voor je. Maar kom op, een stuk versgebakken cake, met suiker, daar gaat echt niemand dood aan! ”

Dinnerparty met Nigel Slater

Hoewel hij aangegeven heeft een hekel te hebben aan het fenomeen ‘dinnerparties’ (“I hate them!”) vraag ik hem wie hij zou uitnodigen – dood of levend – voor zijn ultieme dinertje. Hij blijkt overrompeld en verrast door de vraag en heeft even nodig om tot een drietal te komen.

Welke gasten zit er aan tafel bij Slater?

Hoewel Nigella Lawson, een van zijn goede vrienden, als allereerste wordt genoemd. “Ze houdt net als ik van écht eten en is een onwijs leuk mens” valt het daarna met regelmaat stil. Slater; “Ik wil liefst iemand aan tafel die vriendelijk, creatief en attent is. Dan schiet hem schrijver Edmond Duval te binnen, waarna het weer een tijd stil is terwijl Slater hardop verder peinst, “Iemand waar je een goed gesprek mee kunt voeren. Die van eten houdt. Creatief. Iemand die alle tafelgasten verbindt”.

Na een pauze noemt hij uiteindelijk schrijfster Donna Tart, die hij eerder heeft ontmoet. “Ze is vegetarisch, dus het worden vegetarische gerechten.” Als ik hem vraag wat hij zou koken en of hij zelf kookt klinkt een “maar natuurlijk! Eten zonder poespas. Ik schep de eerste keer voor iedereen op (“I love being the mum”) maar daarna kan iedereen pakken wat hij/zij zelf wil”.

Keukendagboek deel II

Natúúrlijk gaat het ook over deel II van zijn boek Keukendagboek. In Engeland verscheen deze al in 2012. Of hij het niet raar vindt om zo veel jaar na dato weer promotie hiervoor te doen. Hij bekent dat het hem eigenlijk niet uitmaakt wanneer een boek uitkwam, zijn boeken zijn tijdloos. Een reflectie van een periode uit zijn leven. Waar hij vooral blij van wordt is als mensen zijn boeken gebruiken, eigen maken, er dingen bij schrijven over wat ze er van vonden.

Hij glundert dan ook als ik hem mijn stapel van zijn boeken laat zien, met daarin notities als Yummie, Goddelijk, Heerlijk. En daarna signeert hij ze in één moeite door en gaat hij aan de wandel door Amsterdam “dat is wat ik het liefste doe hier, wandelen tot ik bijna (of echt, zoals ‘m die ochtend overkwam) verdwaal.

Nigel Slater op het Kookboekfestival

De dag erna wordt Slater, live on stage, geïnterviewd op het Kookboekenfestival. Iets waar hij zich die middag ernstig zorgen over maakt en tegen op ziet. Het kan niet anders dan dat ook dat, net als dit interview, een memorabel moment was.

Keukendagboek II wordt door Fontaine Uitgevers in Nederland uitgegeven, kost € 39,95 en verscheen op 21 oktober. Verkrijgbaar in de boekhandel, maar online bijvoorbeeld ook via Bol.com

fotocredits portret Nigel Slater: Jenny Zarin

Gepubliceerd op 23 oktober 2016