Eten in Chef’s Table restaurant Blue Hill at Stone Barns in New York
Blue Hill at Stone Barns
Dat had overigens nog wel even wat voeten in de aarde. Want het restaurant, waar je slechts 60 dagen van te voren kunt reserveren, zit bijna altijd vol. Wij hadden mazzel en bemachtigden de laatste tafel. Alleen… dan wel op de dag van aankomst in New York. Als we er al bijna een hele dag aan reizen op zouden hebben zitten.
Upstate New York
Maar we lieten ons niet kennen. Huurden een auto, boekten een hotel in de buurt en schoven om klokslag 19u aan in een ietwat donker, maar prachtig restaurant. Bij onze reservering werd gevraagd of we wat te vieren hadden, en wie mij kent weet dat we altíjd wel wat te vieren hebben.
Maar we hadden ook daadwerkelijk meerdere reden voor een feestje. Ik was vlak ervoor jarig, vlak daarna zou ons jubileum zijn. Hoe dan ook, er werd champagne geschonken. Van het huis, zo bleek later. Een top begin!
Carrousel aan smaken
En dan begint het feest pas écht. Onze uiterst charmante Franse serveerster vertelt ons dat we vanaf nu alleen nog maar achterover hoeven te leunen. Bestek komt ze wel brengen als het nodig is, vooralsnog eten we lekker met onze handen.
We zitten aan een grote, ronde tafel en dat is maar goed ook. Want het ene, na het andere, fantastische gerecht wordt aan tafel gebracht.
Een plakje raap met aardbei * gehalveerde raapjes met pesto & blueberry (zie foto hieronder) * verschillende radijsjes op een prikker (net als te zien in de aflevering van Chef’s Table, zie ook foto hierboven) maar ook pompoen met lokale honing en notenkruim * een simpele tak dille met lichte vinegraitte, maar een waanzinnige smaak.
Kweker aan tafel
Dan komt een oudere man in houthakkershemd aan tafel, met een plateau waarop twee chilipepers liggen. Habanera pepers. Of zoals hij ze zelf noemt, habanada pepers. Wel de intense smaak, niet de intense scherpte. Het is een van de vele voorbeelden van hoe je eten in Blue Hill at Stone Barns tot leven komt.
Smaakexplosies alom
Maar de smaakexplosies gaan verder. Van de speld in de hooiberg (letterlijk een bosje hooi, met vier pinnetjes erin die naar kaas smaken), naar de lamsworst en plakjes van de lekkerste bacon die je ooit zult proeven. De kippenpoten hadden van mij dan weer niet niet gehoeven. Maar het is letterlijk het enige gerecht dat ik niet in z’n geheel opeet.
Want de bietjespizza is briljant, net als het zoetzuur granité waar we zelf dahliabloemetjes voor plukken die erover heen gaan. Het bloemenwater uit de vaas dahlia’s wat bij het gerecht wordt geschonken blijkt de kers de taart (en natuurlijk geen echt bloemenwater)
Creatief met groenten
Hoeveel smaak er aan tomaten kan zitten? Proef de tomatencarpaccio en tomatentartaar van Blue Hill en je wilt nooit meer iets anders. Oh nee, toch de oesters met gazpacho en yoghurtkruim. Of die oester die gefrituurd in een blaadje sla als taco gegeten kan worden.
Eten als beleving
Welk gerecht we ook eten, van alles valt onze mond open. Dat gebeurt helemaal als we mee naar buiten worden genomen waar een immense barbecue staat, met een van de vele chefs erbij. In onze handen komt een lokaal biertje.
Op tafel staat een hotdog klaar. Maar dan eentje Blue Hill style. Subliem! Wanneer we daarna naar de daadwerkelijke keuken binnen worden meegenomen en ik de hand schud van Dan Barber himself is mijn avond al compleet.
Achtbaan aan smaken
Maar we zijn er nog niet. Alleen, nadat we hebben gewatertand van de lever met chocola, wordt het hard werken. We geven de bediening aan dat we onze max aan het bereiken zijn qua wat we op kunnen. Daarnaast zijn we inmiddels 24uur wakker en begint het bijpassende wijnarrangement ook voelbaar te worden.
Maar we mogen niet weg zonder nog minstens 3 desserts te hebben geproefd. Het chocoladekersenbrood had ik terplekke in zijn geheel willen meenemen voor het ontbijt de dag erna.
Eten bij Blue Hill at Stone Barns
Wanneer je verwachtingen torenhoog zijn, na het tot tweemaal toe bekijken van de aflevering Chef’s Table, is het risico behoorlijk groot dat de werkelijke beleving tegen valt. Het was mijn grootste angst.
Ik kan oprecht zeggen dat die verwachting niet alleen is gematcht, maar zelfs is overtroffen. In álle opzichten.
Blue Hill overtreft alle verwachtingen
Van uitzonderlijk vriendelijk, gastvrij personeel tot iedere hap die we die avond gegeten hebben. Opgeteld zijn er 30!! gerechten de revue gepasseerd en hebben we 8 verschillende soorten wijn gedronken.
We hebben aan den lijve ondervonden met hoeveel passie en bezieling er wordt gekookt in Blue Hill at Stone Barn. We hebben groente geproefd, zó intens en puur van smaak dat ik ze iedere dag de rest van mijn leven zou kunnen eten. Waarom het restaurant niet minstens 2 Michelinsterren heeft is me werkelijk een raadsel (het Manhattan zusterrestaurant, Blue Hill, heeft er 1)
Kostbaar, maar iedere cent waard
Zonder in details te treden is eten bij Blue Hill at Stone Barn een kostbare aangelegenheid. Eentje in de categorie ‘once in a lifetime’. Was het het waard? Volmondig JA. Iedere dollar. Doe je dit meerdere keren per jaar (los van de afstand)? Ik wou dat het kon, maar helaas. Wil je hier een keer gegeten hebben. Ja. Dat wil je!
Reserveren voor Blue Hill at Stone Barns
Blue Hill at Stone Barns vind je op het Rockefeller complex in upstate New York. Reserveren kan alleen via de website. Wij sliepen, op 10 minuten met de taxi van het restaurant, in de Comfort Inn & Suites. Prima kamers, maar sla het ontbijt de dag erna gerust over. Een groter contract met Blue Hill is er niet…
Waarom dit artikel?
Ik hoor je denken, waarom dit artikel? Want zelfs op de site van Blue Hill staat dat ze het , gezien de lange zitduur (wij zaten er ruim 4uur!!), afraden om hier met kinderen te komen. Ik schreef het omdat ik benieuwd was hoe de serie op Netflix overeen zou komen met de werkelijkheid. Of wat je in een serie ziet niet altijd alleen maar mooier wordt voorgesteld dan hoe het er in de werkelijke wereld aan toe gaat. Nee dus. En dat wilde ik dolgraag met jullie delen. Ik hoop dat jullie er op deze manier van mee hebben genoten 😉
Smulpaapje proof restaurants
Natuurlijk zijn er ook héél veel Smulpaapje proof restaurants in New York. Ook daar heb ik een artikel over geschreven, kijk maar eens hier
Gepubliceerd op 19 oktober 2016
